xamralı, tendir çöreyi ve s. müxtelif formalı, qalınlıqda ve hazırlanma üsuluna göre ferqli çöreklere - bizim masaların başlıca servetine xüsusi hessaslıq ve hörmetle yanaşırlar. Eger süfreye çörek gelibse, azerbaycanlılar ona hörmet elameti olaraq birinci ellerini çöreye uzadırlar, hesab edirler ki, çörek her şeyden irelidir. Çöreye Quran qeder hörmet edir ve çöreye and içirler.

Xemir xörekleri ve kulinar memulatları bizim metbexde xüsusi yer tutur. Qeyd edek ki, etden ve xemirden hazırlanmış yemeklerimizin çoxu bütün türk xalqlarına xasdır. Tarixçi Fariq Sumer özünün "Oğuzlar" kitabında selcuqların türkler olduğunu sübut etmekden ötrü bir neçe defe buna daha bir sübut getirir ki, selcuqlar "tutmac" (erişte ve paxladan xörek), "xengel" (sulu xengel ve yarpaq xengeli), "gürze", "düşbere", "xaşıl", "hörre" ve diger un xöreklerini yeyirdiler. Yeri gelmişken, bu xörekler esasen qış feslinde hazırlanır.

Havalar istileşdikce süfrelerde et ve xemir xöreklerinin sayı azalır ve eksine, becerilen ve yabanı bitkilerden xöreklerin hazırlanma payı artır. Cincilim, ispanaq, çuğundur yarpağı, nane, badımcan, pomidor ve s.-den "kete", "suyuq", "dovğa", "eceb-sandal" ve s. xörekler ve müxtelif salatlar hazırlanır.

Bizim nahar süfremizde denli ve paxlalı bitkilerden "sıyıq", "plov", "qovurğa", "hedik" ve s. kimi yemekler de layiqli yer tutur.
Lakin, en gözel xörek plov sayılır. Azerbaycanda - tam eminlikle düyünün vetenlerinden biri kimi sayılan bir ölkede - plovun 200-e yaxın növü var. Azerbaycanın bezi bölgeleri üçün düyü çöreyi evez edir. Misal üçün, Lenkeranda evveller ümumiyyetle qidada çörekden istifade edilmirdi.

Azerbaycan metbexinde şirniyyat, qennadı memulatları, halva xüsusi yer tutur. Buna sebeb Azerbaycanda qedimden beri şeker istehsal edilmesi olmuşdur. Şekeri şeker qamışından alırdılar. Onu bu ölkeye Yekaterinanın emri ile, knyaz Potyomkin Rusiyadan getirmişdir. Bu qende "taxta qend" deyilirdi. Şekerin diger növü şeker çuğundurundan alınırdı.

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>