Yaşarın hisslerini başa düşmür ,onlara şübhe ile yanaşırdı. Yaşar geceni qonaq otağında keçirdi ve seher yemek yemeden ,belli ki, heç kimle qarşılaşmamaq meqsedi ile evden tez çıxdı. Günorta Bahar sebrsizlikle onun gelmesini gözleyir ve tanrıya qarşısında yene taksi görmemesi üçün dualar edirdi. Tanrı bu defe onu eşitdi. Darvazadan içeri keçen doğma avtomobili görende Bahar gözlerindeki gülüşü gizletmedi, amma Yaşar bunu göre bilmek üçün onun üzüne baxmırdı. Bahar maşına mindi ve salamlaşdı, Yaşar ise dinmedi. Eslinde özüne de etdiyi hereketler gülünc gelirdi , buna baxmayaraq Bahardan incidiyini gizlede bilmirdi. Bahar onun xetrine deye bilirdise Yaşarın heyatında özüne yer etmişdi artıq ve bu o, ele de uzun olmayan "önemliler" sırasında idi demekdir. Birce isteyi var idi , Bahar soruşsun, soruşsun ki, niye dünen Yaşar özü gelmedi ve taksi gönderdi, niye Yaşar dünen gece onunla bir otaqda yatmadı? Niye ? Ne baş verirdi? Bahar ise dinmirdi, bununla öz "önemliler" sırasına Yaşarı daxil etmediyini de gösterdiyinden tamamile xebersiz. Axı Bahar indi Yaşarın gelmesi sevinci ile artıq olanları unutmuş ve ne ise soruşmaq haqqı olmadığını düşünerek susmuşdu. Yaşar yene de o, enende heç ne demedi, oradan uzaqlaşdıqdan sonra özünü buna göre adam öldürmüş şexs kimi hiss etdiyi halda da , Baharın sağollaşmasına qarşılıq vermedi. Axşam Bahar yene eyni hevesle erini gözleyirdi, bu defe de Yaşar özü geldi, lakin yene dinmedi.Bu sefer Bahar üçün bu sessizliye dözmek çetin gelmişdi. O, qrup yoldaşlarının "Senin bextin çox getirib , seni bu qeder seven ve qayğına qalan erin var" kimi sözlerini eşitdikden sonra vicdan ezabı çekmeye başlamışdı. Bir terefden de Yaşar heç ne demir ve onun ezabının üzerine öz ağırlığını salırdı. Bahar ne bileydi axı, qarşı teref de ondan danışmağı gözleyirdi. İki seven ve sevdiyini bildirmeye cesareti olmayan ağılsız ürek ve bu üreklerin çox ters sahibleri. Yaşar maşından endikden sonra onun ardınca baxa qalan Baharın üzüne baxmadan eve keçdi ve

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 8 >>