hipertoniya, ÜİX toxumaların insuline qarşı rezistentliyini yükseldir;
xroniki stress veziyyetleri – stress veziyyetinde orqanizmde katexolaminler (noradrenalin, adrenalin), qlükokortikoidlerin miqdarı artır, bu hormonlar da öz növbesinde diabetin inkişafına sebeb olur;
bezi derman vasitelerinin diabetogen tesiri – sintetik qlükokortikoidler, diuretikler, bir sıra hipotenziv preparatlar, sitostatikler ve saire;
böyreküstü vezilerin qabıq maddesinin xroniki çatışmazlığı.
İnsulin çatışmazlığı ve ya ona qarşı rezistentliyin yarandığı hallarda qlükozanın hüceyreye keçmesi zeifleyir, bu da onun qanda miqdarının yükselmesine getirib çıxarır. Orqanizmde qlükozanın işlenme ve menimsenilmesinin alternativ yolları aktivleşir, neticede toxumalarda qlikozaminoqlikan, sorbitol, qlükozalaşmış hemoqlobin yığılmağa başlayır. Sorbitolun toplanması katarakta, mikroangiopatiya (kapilyar ve arteriolların funksiyasının pozulması), neyropatiyalara (sinir sisteminin funksional deyişiklikleri) getirib çıxarır; qlikozaminoqlikan ise oynaqların zedelenmesine sebeb olur. Hüceyrelerde enerji azlığını berpa etmek üçün zülalların parçalanma prosesi baş verir, bu da ezele zeifliyi, skelet ve ürek ezelesinin distrofiyası ile neticelenir. Yağların peroksidleşmesi aktivleşir, toksiki metabolik mehsullar (keton cisimcikleri) toxumalarda toplanmağa başlayır.

Hiperqlikemiya orqanizmden artıq şekeri xaric etmek üçün sidik ifrazını güclendirir. Qlükoza ile birge böyreklerden ehemiyyetli miqdarda mayenin itirilmesi dehidratasiyaya (susuzlaşma) sebeb olur. Şekerin xaric olunması orqanizmin enerji ehtiyatlarını azaltdığından xestelerde çekinin azalması müşahide edilir. Qlükoza seviyyesinin artması, dehidratasiya ve piy hüceyrelerinin parçalanması neticesinde keton cisimciklerinin toplanması tehlükeli veziyyet sayılan diabetik ketoasidoza getirib çıxarır. Sonrakı merhelelerde hiperqlikemiya ile elaqedar sinirler, böyrek, göz, ürek ve beynin kiçik qan damarlarının zedelenmesi baş verir.

Şekerli

<< 1 2 [3] 4 5 ... 10 >>