teşkil edir. Böyreküstü vezin çatışmazlığı zamanı qlükokortikoidler (hidrokortizon, deksametazon, prednizolon, triamsinolon), mineralokortikoidler (DOKSA, trimetilasetat dezoksikortikosteron ve s.), hipotireoz zamanı – L-tiroksin teyin olunur.


1-ci tip autoimmun poliqlandulyar sindromla müşayiet olunan kandidamikozda antifunqal preparatlar istifade olunur. 2-ci tip autoimmun poliqlandulyar sindromla müşayiet olunan şekerli diabetde siklosporinle immunosupressiv terapiya teleb oluna biler. Pasientlere yüksek miqdarda askorbin turşusu ve onun duzlarını qebul etmek tövsiye olunur; alkoqol, bezi derman preparatlarının qebulu qadağan olunur.

Autoimmun poliqlandulyar sindromun proqnozu
Autoimmun poliqlandulyar sindromun erken aşkarlanması ve adekvat evezedici terapiyanın aparılması xesteliyin gedişini kontrol etmeye imkan verir. Lakin emek qabiliyyeti, bir qayda olaraq, zeifleyir – pasientlere II-III qrup elillik teyin olunur.

Autoimmun poliqlandulyar sindromlu pasientler endokrinoloq ve başqa mütexessislerin dispanser müşahidesinde olur. Stress veziyyetlerinde, interkurrent infeksiyalarda, fiziki ve ya zehni yüklenme zamanı hormonların dozasını artırmaq mütleqdir. İstenilen nasazlıq zamanı hekime derhal müraciet olunmalıdır. Larinqospazm, visseral kandidamikoz, keskin böyreküstü vezi çatışmazlığı neticesinde autoimmun poliqlandulyar sindrom letal sonlana biler.

<< 1 ... 3 4 [5]