fikirdedir. Minimum bir ekizin sağqalma ehtimalını yalnız fetal cerrahiyye üsulları artırır:

Ciftin anastomozlarının fetoskopik koaqulyasiyası. Feto-fetal transfuziya sindromunun en effektiv müalice üsulu hesab olunur, her 2 dölün yaşama ehtimalı 40-55%, bir dölün sağqalması ise 85%-den yüksekdir. Uzaq ağırlaşmaların (yenidoğulmuşun USİ) riski minimaldır – 5-9%. Bu üsul yüksek texnoloji avadanlığın istifadesini ve tecrübeli cerrahın iştirakını teleb edir.
Amnioreduksiya ve ya amniodrenaj. Vaxtından evvel doğuş ve perinatal ölümün qarşısını almaq üçün resipient ekizin döl kisesinden maye defelerle xaric olunmalıdır. Bir uşağın sağqalma ehtimalı 60-66%, onda gelecekde USİ-nin yaranma riski ise 13-15% teşkil edir.
Göbek ciyesinin fetoskopik koaqulyasiyası. Bu üsulun mahiyyeti transfuziyanın azalması ve diger dölün veziyyetinin yaxşılaşması meqsedile göbek ciyelerinden birinin (daha çox zedelenmiş ekizin) bağlanmasından ibaretdir. Hamileliyin erken merhelelerinde tetbiq edilir, uşağın yaşama ehtimalı 80%, USİ-nin inkişaf riski 5%-dir.
Septostomiya. Dölyanı mayenin birleşdirilmesi, onların hecmi ve tezyiqinin beraberleşdirilmesi üçün amniotik arakesme aradan götürülür. Bezi mütexessisler bu üsulun effektivliyine şübhe ile yanaşırlar, emeliyyatdan sonra FFTS-nin proqressivleşmesinin monitorinqi çetinleşir. Septostomiya prosesi göbek ciyesinin zedelenmesi neticesinde döllerin ölümü riski ile müşayiet olunur.
Feto-fetal transfuziya sindromunun proqnozu
Feto-fetal transfuziya sindromu qeyri-qenaetbexş proqnozla xarakterize olunur – müalice ve dinamik ginekoloji müşahidenin aparılmadığı hallarda bu veziyyet demek olar ki, hemişe döllerin ölümü ve spontan düşükle neticelenir. Cerrahi müdaxilenin effektivliyi bir sıra amillerden: FFTS-nin inkişaf merhelesi, hamileliyin müddeti, qadında yanaşı geden patologiyaların olmasından asılıdır. Çox zaman yalnız bir uşağın saxlanılmasına qerar verilir. Sindromun profilaktik tedbirleri işlenilib hazırlanmamışdır, bu da onun

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>