Аbsans — qıcolma meydana çıxmadan huşun qısamüddetli itirilmesi ile geden epileptik paroksizmlerin ayrıca bir formasıdır. Patologiya ezele tonusunun pozulması (atoniya, hipertoniya, miokloniya) ve sade avtomatizmlerle müşayiet oluna biler. Tez-tez epileptik qıcolmaların başqa formaları ile yanaşı gedir. Diaqnostikanın esasını elektroensefaloqrafiya teşkil edir. Beyin strukturlarının üzvi deyişikliklerini aşkarlamaq üçün serebral MRT gösterişdir. Müalice epileptoloq terefinden aparılır; individual seçilmiş antikonvulsantlarla mono- ve ya politerapiyaya esaslanır.

Absans barede ümumi melumat
Absans barede ilk defe 1705-ci ilde melumat verilmişdir. Termin geniş istifadeye 1824-cü ilde teqdim olunmuşdur. “Absans” fransız dilinden tercümede “olmaması” menasını verir ve esas simptomu – huşun olmamasını deqiq xarakterize edir. Epileptologiya ve nevrologiya sahesinin mütexessisleri arasında “petit mal” – kiçik tutma kimi sinonim de istifade olunur. Absans idiopatik ve simptomatik generalize olunmuş epilepsiyaların müxtelif formalarının klinikasının terkibine daxildir. Patologiya uşaqlar üçün daha xarakterikdir. Xesteliyin piki 4-7 yaşlarda baş verir. Ekser pasientlerde absans epileptik tutmaların başqa növleri ile yanaşı gedir. Bu simptom xesteliyin klinikasında tezahür etdikde hemin patologiya absanslı epilepsiya adlandırılır.

Absansın sebebleri
Epileptik paroksizmlerin esasında beyin qabığı neyronlarının oyanma ve tormozlanma prosesleri arasında disbalans durur. Bu deyişikliklerin meydana çıxma sebebinden asılı olaraq absansları aşağıdakı növlere ayırırlar:


İkincili.Bu zaman bioelektrik aktivliyin deyişilmesine sebeb olan faktorlar ensefalit, serebral abses, baş beyin şişleri kimi müxtelif üzvi zedelenmelerdir. Bununla beraber, absans esas xesteliyin neticesidir ve simptomatik epilepsiyaya aid edilir.
İdiopatik. Bu növde etiologiyanı deqiqleşdirmek mümkün deyil. Patologiyanın genetik tebietli olması ehtimal olunur; ailevi epilepsiyalarla bu ehtimal

[1] 2 3 ... 6 >>