absanslar ayırd olunur.
Absansın simptomları
Paroksizm bir neçe saniyeden 30 saniyeyedek davam edir, pasient şüuri qavramanı itirir. Bu zaman pasientin xarakterik görünüşü, qefleten fealiyyetinin dayanması, qısa tutma özünü göstere biler. Güclü absans başlanmış hereket ve ya danışığın dayanması; yüngül absans ise aktivliyin keskin yavaşlaması, lakin davam etmesi ile gedir. Birinci variantda paroksizmden sonra xeste hereket ve danışığına qaldığı yerden davam edir. Xesteler absans tutmalarını “tormozlanma tutması”, “fiasko”, “reallıqdan uzaqlaşmaq”, “qefleten keyleşme, stupor” ve “trans” kimi tesvir edirler. Tutmadan sonrakı dövrde pasient özünü normal hiss edir, simptom olmur. Qısamüddetli tipik absanslar, adeten, pasient ve etrafdakılar terefinden duyulmur.

Ağır absanslar hereket ve tonik fenomenlerle müşayiet olunduğundan daha çox nezere çarpırlar. Atonik absanslar ezele tonusunun azalması ile gedir. Bu zaman pasientin qolları düşür, başı eyilir, bezen stuldan sürüşür; total atoniya onun yıxılmasına sebeb olur. Tonik epizodlar ezele tonusunun yükselmesi ile müşayiet olunur. Neticede etrafların bükülmesi ve ya açılması, başın arxaya eyilmesi, bedenin gerilmesi müşahide olunur. Mioklonik komponentli absans miokloniyalarla – ezelelerin kiçik amplitudlu seyrime şekilli yığılması ile xaraktrize olunur. Ağız bucağı, çene, bir ve ya her iki göz qapağının, göz almasının seyrimesi qeyd olunur. Miokloniyalar simmetrik ve asimmetrik ola biler. Absansı müşayiet eden avtomatizmler sade, tekrarlanan hereketlerle – çeyneme, ellerini bir-birine sürtme, mırıldamaq, düymeleri açmaqla xarakterize olunur.

Absansların tezliyi gün erzinde 2-3 defeden onlarla defeyedek deyişe biler. Absans epizodları uşaq absanslı epilepsiyası üçün tipik olan epileptik tutmaların yegane forması ola biler. Paroksizmlerin müxtelif növleri (miokloniyalar, tonik-klonik qıcolmalar) arasında, yeniyetmelerin absanslı epilepsiyasında dominant ola ve ya tutmaların başqa formalarına malik epileptik

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>