imkan verir.
Differensial diaqnostika fokal epilepsiyalarla aparılır. Sonuncular kompleks hereket avtomatizmi, ağır formalı hallüsinasiyalar, tutmadan sonrakı simptomlarla ferqlenir; hiperventilyasiya vasitesile provokasiya oluna bilmir.


Absansın müalicesi
Müalicenin çetinliyi rezistentliyin yaranması ile bağlıdır. Bununla elaqedar antikonvulsantların teyini zamanı paroksizmin növünü ve etiologiyasını nezere alaraq yanaşma müalicenin mühüm meqamıdır.

Tipik absansların monoterapiyası epitutmaların vahid tipinde istifade olunur; valproev turşusu, etosuksimidle aparılır. Bu preparatlar 75% pasientde effektivdir. Rezistentlik zamanı monoterapiyanın az dozalı lamotridcin ile kombinasiyalı heyata keçirilmesi tövsiye olunur.
Epilepsiyanın idiopatik formasının monoterapiyası zamanı tipik absanslar tutmaların başqa növleri ile yanaşı gedir; bütün paroksizmlerde effektli olan antikonvulsantların teyini teleb olunur. Bu meqsedle hem absanslara, hem de mioklonik ve tonik-klonik tutmalara tesir gösteren valproatlar, levetirasetam istifade olunur. Absanslar tonik-klonik qıcolma paroksizmleri ile müşayiet olunduqda lamotridcin effektlidir.
Atipik absansların monoterapiyası valproev turşusu, lamotridcin, fenitoinle heyata keçirilir. Steroid terapiya ile kombinasiyası tez-tez müsbet effekt verir. Tiaqabin, karbamazepin, fenobarbital simptomatikanı ağırlaşdıra biler. Atipik absanslar, adeten, bir preparatla müaliceye tabe olmurlar.
Politerapiyaeffektivliyi zeif olan monoterapiya zamanı tetbiqi mühümdür. Antikonvulsantların seçimi ve dozalanması epileptoloq terefinden xesteliye müvafiq individual aparılır.
Antikonvulsantların dozasının tedricen azalması ve antiepileptik terapiyanın leğvi 2-3 illik davamlı remissiya fonunda mümkündür. İkincili epilepsiyalar esas xesteliyin müalicesi ve simptomatik terapiya teleb edir. Epileptik sindrom koqnitiv xüsusiyyetlerin azalması ve ya natamam inkişafı ile gedirse, psixoloq meşğeleleri, neyropsixoloji korreksiya, kompleks

<< 1 ... 3 4 [5] 6 >>