ekser hallarda uyğunsuz, anlamsız avtomatik hereketlerle müşayiet olunur. Bele hallarda pasiyentle elaqe çetinleşir ve ya ümimiyyetle mümkün olmur.

İkincili-generalizeolunmuş tutma qefleten yaranır. Bir neçe saniye davam eden auradan sonra xeste huşunu itirerek, yıxılır. Ses yarığının spazmı ve döş qefesi ezelelerinin qıcolma şekilli yığılması ile elaqedar yıxılma anında spesifik qışqırtı müşahide edilir.

Ardınca epilepsiyanın tonik fazası yaranır. Tonik qıcolmalar zamanı gövde ve etraflar heddinden artıq gerilir. Baş arxaya ve/ve ya zedelenme ocağının eks istiqametinde yana doğru çevrilir. Teneffüs dayanır, üz avazıyır, çene kip qapanır. Tonik faza 15-20 saniye davam edir. Sonra ise klonik qıcolmalarla (xırıltılı teneffüs, ağızdan köpüyün axması) ile seciyyelenen klonik faza başlanır. Bu faza 2-3 deqiqe çekir. Qıcolmaların tezliyi tedricen azalır, ezeleler boşalır. Xeste qıcıqlandırıcılara reaksiya vermir. Bebekler genişlenir, onlar işığa reaksiyası izlenilmir. Qoruyucu ve veter refleksleri yaranmır.

Birincili-generalizeolunmuş tutmaların en çox rast gelinen tipleri tonik-klonik tutmalar ve absansdır. Absans esasen uşaqlarda qeyde alınır. Tutma zamanı uşaq öz fealiyyetini (söhbet, oyun) qefleten qısamüddetli (10 saniyeden az olmaqla) dayandırır, yerindece donur, heç neye reaksiya vermir. Bir neçe saniyeden sonra fealiyyetine davam edir. Xesteler tutmaları derk etmir ve xatırlamırlar. Absansların tezliyi gün erzinde 10 defeden çox ola biler.

Epilepsiyanın diaqnostikası
Epilepsiyanın müalicesi
Diaqnoz anamnestik melumatlar, fizikal müayine, EEQ ve neyrovizualizasiyanın (baş beynin MRT ve KT) neticeleri esasında qoyulur. Klinik baxış, laborator ve instrumental müayinelerin kömeyile epileptik tutmalar inkar ve ya aşkar olunur, epileptik ve diger menşeli tutmalara arasında differensial diaqnostika aparılır; epileptik tutmaların tipi ve epilepsiyanın forması müeyyen edilir.

Epilepsiyanın diaqnostikasında istifade edilen esas müayine metodu EEQ-dir.

<< 1 [2] 3 4 5 >>