qeder davam ede biler. Tutma başa çatdıqdan sonra (xesteliyin erken merhelelerinde) kardial simptomlar zeifleyir. DK-nın gecikmiş formalarında ürek nahiyesinde daimi ağrı, zeiflik, başgicellenme, baş ağrıları qeyde alınır. Hetta cüzi yüklenmeler (pillekenlerle qalxmaq, tez yerime) güclü tengnefeslik, öskürek ve xoşagelmez hisslerin artmasına sebeb olur.

Diabetik kardiomiopatiyanın ağırlaşmaları
Müalicenin aparılmaması, qida rejiminin pozulması, korreksiya olunmayan hiperklikemiya zamanı diabetik kardiomiopatiya durğun xarakterli artan ürek çatışmazlığına getirib çıxarır. Neticede ağciyerlerin kardiogen ödemi ve qaraciyerin distrofiyası inkişaf ede biler. Bele hallar şekerli diabetin gedişini xeyli ağırlaşdırır, xestenin heyatı üçün tehlüke töredir. Miokardın zeifliyi mikrosirkulyasiyanı pozaraq (xüsusen etrafların distal hisselerinde), mikroangiopatiyalarla birlikde trofik xora ve qanqrenaya sebeb olur. Miokardın xroniki işemiyası infarktın, kiçik ve iri ocaqlı kardiosklerozun inkişafını asanlaşdırır.

Diabetik kardiomiopatiyanın diaqnostikası
Diabetik kardiomiopatiyanın uğurlu müalicesi üçün erken diaqnostika çox vacibdir. Xesteliyin başlanğıc merhelerde aşkarlanması ağırlaşmaların riskini ehemiyyetli derecede azaldır, patologiyanın proqressivleşmesini lengidir. Bu meqsedle diabetli xesteler hetta subyektiv elametler olmadıqda bele müntezem şekilde kardioloqun müayinesinden keçmelidir. Klinik tecrübelerde DK-nın diger ürek-damar patologiyalarından differensiasiyasına ve effektiv müalice sxeminin tertib olunması üçün xesteliyin tip ve merhelesinin teyinine imkan veren çoxsaylı üsullardan istifade edilir. Kardiomiopatiyalarda esasen aşağıdakı diaqnostika üsullar tetbiq edilir:

Elektrokardioqrafiya. Ürek aktivliyinin monitorinqinin ve ürek ezelesinde erken deyişikliklerin aşkar edilmesinin sade ve effektiv üsuludur. Diabetik kardiomiopatiyalı xestelerde EKQ şekli işemiya xesteliyi ile oxşardır – ST seqmentinin yerdeyişmesi, QRS kompleksinin hamarlaşması,

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 8 >>