fonunda yaranan miokard infarktından sonra inkişaf edir.

Hipetrofik kardiomiopatiyanın makroskopik elametlerine sol medecik divarlarının qalınlaşması, onun boşluğunun normal hecmi ve ya kiçilmesi, medeciklerarası çeperin hipertrofiyası, sol qulaqcığın dilatasiyası aiddir. Mikroskopik şekil kardiomiositlerin xaotik yerleşmesi, ezele toxumasının fibroz toxuma ile evez olunması, intramural tac arteriyalarının anomal quruluşu ile xarakterize edilir.

Hipertrofik kardiomiopatiyanın tesnifatı
Hipertrofiyanın lokalizasiyasından asılı olaraq, sol ve sağ medeciyin hipertrofik kardiomiopatiyası ayırd edilir. Sol medeciyin hipertrofiyası da öz növbesinde asimmetrik ve simmetrik (konsentrik) ola biler. Ekser hallarda medeciklearası çeperin uzunluğu boyunca ve ya onun bazal hisselerinde asimmetrik hipertrofiya aşkarlanır. Bezen üreyin zirvesi (apikal hipertrofik kardiomiopatiya), arxa ve ön yan divarların asimmetrik hipertrofiyasına rast gelinir. Hipertrofik kardiomiopatiyaların texminen 30%-i simmetrik formanın payına düşür.

Sol medecik boşluğunda sistolik tezyiq qradiyentinin olmasını nezere alaraq, hipertrofik kardiomiopatiyalar obstruktiv ve qeyri-obstruktiv variantlara bölünür. Sol medeciyin simmetrik hipertrofiyası hipertrofik kardiomiopatiyanın qeyri-obstruktiv forması sayılır.

Asimmetrik hipertrofiya qeyri-obstruktiv ve obstruktiv ola biler. Medeciklerarası çeperin asimmetrik hipertrofiyasının sinonimleri mövcuddur: «idiopatik hipertrofik subaortal stenoz», medeciklerarası çeperin orta hissesinin (papillyar ezeleler seviyyesinde) hipertrofiyası – «mezoventrikulyar obstruksiya». Sol medeciyin zirve hissesinin hipertrofiyası qeyri-obstruktiv formadır.

Miokardın qalınlaşma derecesine göre mülayim (15-20 mm), orta (21-25 mm) ve ifadeli (> 25 mm) hipertrofiyalar qeyd olunur.

Kliniki-fizioloji tesnifatın esasında hipertrofik kardiomiopatiyanın 4 derecesi ayırd edilir:

III – SMÇT-da tezyiq qradiyenti 44 mm.cv.sütünuna qeder qalxır; stenokardiya,

<< 1 2 [3] 4 5 6 >>