fibrillyasiyası neticesinde qefleti ölümle (alkoqol kardiomiopatiyası zamanı) ağırlaşır.

İkincili kardiomiopatiyanın diaqnostikası
İkincili kardiomiopatiyanın elametleri
İkincili kardiomiopatiya bütün hallarda esas diaqnozun fonunda aşkarlanır. Onun diaqnostikası elektrokardioqrafiya, ritmokardioqrafiya, exokardioqrafiya, döş qefesi orqanlarının rentgenoqrafiyası, qanın biokimyevi analizinin neticelerine esaslanır. İkincili kardiomiopatiyanın EKQ-elametlerine T dişciyinin azalması, hamarlaşması ve ya menfi olması aiddir. EKQ deyişiklikleri ile kardial sindromun ifadeliliyi arasında aydın elaqe izlenilmir. Veloerqometriya zamanı fiziki yüklenmeye tolerantlığın azalması müşahide edilir, lakin koronar çatışmazlığın elametleri nezere çarpmır. Rentenoloji ve elektrokardioqrafik müayinelerde ürek boşluqlarının genişlenmesi, serhedlerinin böyümesi müeyyen edilir.

Qanın biokimyevi analizinde mikroelementlerin miqdarı, qlükoza, lipoproteidler, eletrolitler, qalxanabenzer vezinin hormonları, katexolaminler, miokard nekrozu markerlerinin seviyyeleri teyin edilir. İkincili kardiomiopatiyanın diaqnozunun verifikasiyası üçün elave olaraq fonokardioqrafiya, ritmoqrafiya, Holter monitorinqi, tallium-201 ile miokardın sintiqrafiyası, MRT, miokardın biopsiyası ve saireden istifade olunur.

İkincili kardiomiopatiya miokardit, üreyin işemik xesteliyi, aterosklerotik ve miokarditik kardiosklerozla differensiasiya edilir.

İkincili kardiomiopatiyanın müalicesi
İkincili kardiomiopatiyanın klinik formalarının müxtelifliyi ve patologiyanın polietioloji xarakterli olması ile elaqedar onun müalicesine müxtelif profilli mütexessislerin – kardioloq, endokrinoloq, qastroenteroloq, ginekoloq, infeksionist, revmatoloqun celb olunması meqsedeuyğundur. İkincili kardiomiopatiyanın müalicesi metabolik proseslerin yaxşılaşmasına, ürek atımının maksimal derecede artmasına, ürek ezelesinin yığılma qabiliyyetinin azalmasının proqressivleşmesinin qarşısının alınmasına yöneldilir.

Üreyin

<< 1 2 3 [4] 5 >>