keyfiyyeti ve işin produktivliyi azalır. Huşun itirilmesi ve yıxılma zamanı xestenin aldığı travmalar da Morqani-Adams-Stoks sindromu ile assosiasiyalı patoloji veziyyetlere aid edilir.

Morqani-Adams-Stoks sindromunun diaqnostikası
İlkin diaqnoz tecili yardım briqadası, yekun diaqnoz ise elektrokardioqrafiya ve EKQ Holter monitorlaşmasının neticelerine esasen kardioloq terefinden qoyulur. Differensial diaqnostika epilepsiya tutması, isteriya ile aparılır. Heqiqi epilepsiya Morqani-Adams-Stoks sindromundan tonik qıcolmaların klonik qicolmalarla evezlenmesi, üzün hiperemiyası, xeberdaredici elametlerin olması ile ferqlenir. İsterik menşeli patologiyalarda huş itirilmir, sinus ürek ritmi müşahide edilir. Morqani-Adams-Stoks sindromu üçün bu ve ya diger xarakterli aritmiyalar, klinik şeklin süretli inkişafı seciyyevidir. Diaqnostika prosesinde aşağıdakı üsullardan istifade olunur:

Fizikal müayine. Tipik elametler qeyde alınır, veziyet süretle inkişaf edir (bir neçe on saniyeler erzinde). Anamnezde kardioloji profilli xesteliklere rast gelinir, tutmadan evvel psixoemosional oyanıqlıq, sarsıntı epizodları mümkündür. AT keskin azalır ve ya ümimiyyetle teyin edilmir, ürek ritmi qeyri-müntezemdir. Pozğunluğun tipi yalnız EKQ neticelerine esasen aydınlaşdırılır.
İnstrumental müayine. Aparat diaqnostikasının esas üsulu elektrokardioqrafiyadır. Elametlerin yarandığı V4-V2 aparmalarında genişlenmiş menfi T dişciyi qeyde alınır. Deformasiyalaşan medecik komplekslerini izlenile biler. Blokadalar üçün P dişciyi ile QRS kompleksinin dissosiasiyası, ST seqmentinin çep enen depressiyası xarakterikdir. Fibrillyasiya EKQ-de normal aktivliyin olmaması, kiçik ve ya iri dalğavari xetlerin yaranması ile tezahür edir. EKQ Holter monitorlaşması tranzitor blokadanı aşkar etmeye imkan verir.
Laborator müayine. Xesteliyin sebebi ve onun fesadlarını teyin etmek meqsedile aparılır. Kliniki ölüm epizodundan sonra pH seviyesinin turşuluğa doğru deyişmesi, elektrolit çatışmazlığı,

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 >>