antiaritmik müalicesi tutmaların tezliyi ve ağırlığından asılıdır. Ay erzinde 2 defeden çox baş veren ve hekim müdaxilesi teleb eden; nadir, lakin uzunmüddetli ve keskin sol medecik ve ya ürek-damar çatışmazlıqları ile ağırlaşan taxikardiya paroksizmlerinde residiveleyhine preparatlar daim qebul edilmelidir. Tez-tez tekrarlanan, öz-özüne ve ya vaqus manevrlerle aradan qalxan qısa süren medeciküstü taxikardiya paroksizmlerinde residiveleyhine terapiyaya gösterişler konkret mena daşımır.

Paroksizmal taxikardiyanın uzunmüddetli residivleşen terapiyası antiaritmik vasitelerle (xinidin-bisulfat, dizopiramid, morasizin, etasizin, amiodaron, verapamil ve s.), elece de ürek qlikozidleri (diqoksin, lanatozid) ile aparılır. Preparatın ve dozalanma rejiminin seçilmesi elektrokardioqrafik kontrol ve pasiyentin ümumi veziyyetine nezaret etmekle heyata keçirilir.

Paroksizmal taxikardiyalı xestelerde β-adrenoblokatorlar medecik formasının ventrikulyar fibrillyasiyaya transformasiya ehtimalını azaldır. β-adrenoblokatorların antiaritmik vasitelerle birge teyini aparılan terapiyanın tesirini zeifletmeden her bir preparatın dozasını azaltmağa imkan verir. Ürek qlikozidlerinin daimi qebulu ile supraventrikulyar taxikardiya paroksizmlerinin qarşısını almaq, onların tezliyi, müddeti ve ağırlığını azaltmaq mümkündür.

Ağır gedişli paroksizmal taxikardiya ve residiveleyhine terapiyanın müsbet netice vermediyi hallarda cerrahi müalice aparılır. Bu meqsedle impulsun elave ötürülme yolları ve ya oyanmanın ektopik ocaqlarının destruksiyası (mexaniki, elektrik, lazer, kimyevi, kriogen), radiotezlikli ablasiya (üreyin RTA), elektrokardiostimulyator ve yaxud elektrik defibrillyatorların implantasiyası icra olunur.

Paroksizmal taxikardiyanın proqnozu
Paroksizmal taxikardiyanın proqnostik kriteriyalarına onun forma, etiologiyası, tutmaların müddeti, ağırlaşmaların olması, miokardın yığılma qabiliyyetinin veziyyeti (bele ki, ürek ezelesinin ağır zedelenmelerinde keskin ürek-damar ve

<< 1 ... 4 5 [6] 7 >>