deyil, yalnız irsi meylli şexslerde (3%) revmatik qızdırmaya getirib çıxarır, bu da immun sisteminin individual reaktivliyi ile bağlıdır. Uzunmüddetli klinik tedqiqatların neticelerine esasen revmatizm xestelerinin 90-100%-i B-limfositleri eleyhine spesifik alloantigene D8/17 malikdir. Onlar xesteliyin genetik determinasiyasının markeri ola biler. Hemçinin KRQ ile histouyğunluğun müeyyen antigenleri arasında korrelyasiya sübut olunmuşdur, meselen qapaq aparatının zedelenmesi adeten HLA-A3 ve HLA-В15 ile bağlı olur. KRQ ve revmokarditin diger mühüm inkişaf amili makroorqanizmin sensibilizasiyası, yeni streptokokk infeksiyasının tekrar keçirilmesidir. Mehz bu sebebden revmatizm ekser hallarda 7-15 yaşlı uşaqlar ve böyüklerde inkişaf edir, kiçik yaş qrupunda tesadüf edilmir.

Revmokarditin patogenezi
Xeteliyin patogenezinde güclü immunogenliye – immun cavab reaksiyası töretmek qabiliyyetine malik N-protein mühüm rol oynayır. Bu zülal streptokokkun membranının terkibine daxil olur, onun molekulyar strukturu kardiomiositlerin membranı ile analojidir (molekulyar mimikriya fenomeni). Bu fenomen sayesinde çarpaz autoimmun reaksiya baş verir – T limfositleri bakteriyalarla yanaşı ürek hüceyrelerini hedefe alır. Patogenezde hemçinin streptokokkun birleşdirici toxuma hüceyrelerine birleşdirici zedeleyici tesir eden ekzofermentleri (streptolizin O, streptolizin S, hialuronidaza, streptokinaza) iştirak edir.

Patomorfoloji cehetden revmokardit her biri 1-2 ay davam eden 4 merhelede gedir: mukoid şişme, fibrinoid şişme, revmatik qranuloma, skleroz. Bu merhelelerde birleşdirici toxumanın esas maddesi dağılır, nekroz ocaqları ve revmatik qranulomalar emele gelir. Proses skleroz, başqa sözle, çapıqlaşma ile neticelenir. Sadalanan prosesler ürek qapaqlarını daha çox zedeleyir, onlar deformasiyaya uğrayır, bu da ürek qüsurlarının formalaşmasına getirib çıxarır. Revmatik iltihabla elaqedar ürek qüsurlarının yaranması müasir sehiyyenin aktual problemlerinden

<< 1 [2] 3 4 ... 7 >>