deqiqleşdirilmese de, alimler böyreklerde baş veren patomarfoloji deyişikliklerin kifayet qeder tam menzeresini yaratmağa müveffeq olmuşdular. Patologiyanın yaranmasına tekan veren en çox ehtimal olunan amil mümkün provokasiyaedici faktorun (oxratoksin A, aristoloxik turşu, virus, prion, aromatik aminler ve s.) uzunmüddetli tesiri altında DNT-nin modifikasiyası ve ya mutasiyaya meruz qalmış genin ekspressiyasıdır. Sklerotik proseslerin yaranmasında autoimmun mexanizmler ehemiyyetli rol oynayır.

İlk növbede, adeten, nefronlar zedelenir: onların bazal membranı qalınlaşır, yumaqcıqların mezangiumu genişlenir. Eyni zamanda proksimal kanalcıqların epitelinde hidropik distrofik deyişiklikler meydana çıxır; daha sonra onların qalınlaşması, hialinizasiyası, bazal membranın diseksiyası baş verir. İnterstisial birleşdirici toxumanın aktiv inkişafı hüceyreden kenar ve perivaskulyar sklerozun yaranmasına getirib çıxarır. Sklerozlaşma damar divarının qalınlaşması, onların intimasının fibrozu ve damar menfezinin asimmetrik daralması fonunda böyrek parenximasının işemiyası neticesinde güclenir. Fibroz, skleroz, stromanın hialinizasiyası, ekser proksimal kanalcıqların ve qlomerulların bir hissesinin atrofiyası prosesleri böyreyin ölçülerinin 2,5-4 defe (40-70 q-a qeder) azalması ile müşayiet olunan ağır nefrosklerozla sonlanır.

Balkan endemik nefropatiyasının simptomları
Simptomatika tedricen inkişaf edir, başlanğıc merhelelerde qeyri-spesifikliyi ile ferqlenir. Balkan nefropatiyalı pasientlerde, adeten, zeiflik, süretli tükenme, iştahanın pisleşmesi, bel nahiyesinde zeif ağrılar qeyd olunur. Daha sonra diskomfort hissi artır, ağır dövrler ve bel nahiyesinde küt ağrılar ağrı sindromu ile evezlenir. Deri solğun, bezen mis rengli olur; ovuclar ve ayağın altı tedricen saralır. Nefropatiya proqressivleşdikce fiziki yüklenmeye dözümsüzlük, yanğı hissi, diurezin artması, deri örtüklerinin quruluğu ve qeyri-kafi turqoru tezahür edir. Eritrositlerin hesabına sidiyin qızarması

<< 1 2 3 [4] 5 6 ... 8 >>