teyyareden çıxandan sonra
maria onları qarşıladı.
"hello zeynab. hello leyla"
zeyneb onları salamlayan qadına teeccüble
baxırdı.
leyla marianı gördüyü onu qucaqladı.
"hello maria"
zeyneb ikisine de teeccüble baxırdı.
"leyla bu xanım kimdi?"
"bacı bu anamızın en yaxın refiqesidi"
zeyneb xanımla salamlaşıb gülümsedi. maria
zeynebe baxıb onu süzdü.
"do you speak english?"
"yes ı know"
"amma menimle ingilis dilinde danışmağına
ehtiyac yoxdu. azerice bilirem"
maria zeynebi de leylanı da söhbet ede ede
semagile getirmişdi. zeyneb evi görüb soruşdu.
"maria, bura kimin evidi?"
"senin ananın"
zeynebin gözleri doldu. iller sonra ailesini
görecekdi. onları bağışlamamışdı amma yene de
darıxmışdı.
evin qapısını çaldılar. qapını sema xanım açdı.
iki qızı da qapının önündeydi. donub qalmışdı.
zeyneb de anasını gördüyü an yeniden gözleri
doldu.
"qızım, xoş gelmisen"
qızına gülümsedi. zeyneb de gülümsemeye
çalışdı.
_______________________
geldiyinden beri otaqdan çıxmamışdı zeyneb.
atası üzüne bele baxmamışdı. anasıysa göz
qaşla atasına neyise başa salmağa çalışırdı.
niye axı? bu qeder ilden sonra heç mi
darıxmamışdı?
ayağa qalxdı zeyneb. ailesiyle danışacaqdı.
belke de onları bağışladığını dese onlar
zeynebe daha yaxşı davranardı.
eslinde onları hele de bağışlamamışdı amma
atasına göre edecekdi bunu.
sakitce qonaq otağına yaxınlaşdı. anasıyla atası
ordaydı. nese danışırdılar. öz adını eşitdi deye
qulaq asmağa başladı.
"ilham qızına biraz gülümse. onun senin sevgine
ehtiyacı var"
"istemirem sema. ona gülümsemek de, sevgimi
göstermek de istemirem. hetta o qızı bu evde
bele istemirem"
durdu zeyneb. bütün bedeni esmeye başladı.
bağışladığını demeye geldiyi atası onu
istemediyini bir daha dile getirmişdi.
bir daha qırıldı zeynebin qelbi. o artıq bundan
sonra ata sevgisi görmeyecekdi çünkü atası onu
heç sevmemişdi.
"zeyneb qızım dinle meni. getme. yalvarıram"
"getmeyim? bu evde meni istemeyen atanın
yanında qalım?"
"danışın.

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 >>