yene sesi- sedası çıxmadı. Tofiq veziyyeti bele görüb şübheyle soruşdu:
-- Nooldu? Ne fikirleşirsen?
Pünhan bu suala yene özünemexsus terzde cavab verdi:
-- Fikirleşirem ki, eger dostun da senin qeder dostluğa, aradakı xetir- hörmete, duz- çöreye deyer verirse, seni eliboş geri qaytarmamalıdır.
Oğlunun eqoistliyi, tekebbürü Tofiqi her zaman hedsiz gerse de veziyyeti daha da çetinleşdirmek istemeyib mümkün qeder mülayim tonda :
-- Her halda bir sözdür de dedim sene. Nezere alsan, senin üçün de, bizim üçün de xeyirlisi olar. Men xeberdarlığımı sene bu başdan edirem! - dedi.
Bu sözler Pünhanı açmadı. Ehvalı tamam korlandı. Odur ki, narazılıqla dodağını büzüb, daha bir söz demedi. Bu meselede meğlub teref olmaq, " Yox " cavabı alıb Yağmurun bir başqasına verilmesine qatlana bilmek, buna göz yummaq ve bunu heçne olmamış kimi normal qebul etmek fikrini, düşüncesini o, yaxınına bele buraxmaq istemirdi.
Onu deli eden bu düşünceler içinde adeti üzre dişiyle alt dodağını sıxıb çeynedi. Zahiren sakit görünse de ağlından ne keçirdiyini eslinde bu anlar kimse bilmedi.
Oğluna beled olduğundan tedirginliyini haqlı olaraq üzerinden ata bilmeyen Tofiq gelecek günlerin narahatlığını indiden hiss edib duymuş kimi olurdu.

***
Bu gün heftenin bazar günü idi. Yuxudan oyanıb salona keçende Nergiz bibini bizde gördüm.
O, bizim yaşadığımız prospektden bir qeder irelide olurdu. Heyat yoldaşını itirenden sonra qızı Ayselle birlikde atamın mesleheti ile bize yaxın mesafede yerleşen yaşayış binalarından birine köçmüşdü. Şeherin merkezinde yerleşen klinikaların birinde hekim kimi fealiyyet gösterirdi.
O, menim bibim olsa da eslinde ana evezi idi bize. Ne sıxıntım, ne problemim olsa onun yanına qaçırdım. Atamdan sonra bu heyatda tekce bibim Nergizin sözünden çıxa bilmirdim. Onun deyeri ve yeri qelbimde bir başqa idi. Anamın etrini ondan alıb, ona sığınardım her zaman. Sedef de bunu yaxşı bilirdi. Bu sebebden de mene söz keçire bilmediyi meselelerde mütleq Nergiz bibiden

<< 1 ... 12 13 [14] 15 16 >>