neçedir saat?
Ariel.
Altıdır. Sen deyirdin
Altıda qurtaracaq bütün işler, hökmdar.
Prospero.
Bu cür qerar vermişdim ilk defe fırtınam
Yaradanda men. Yaxşı, haradadır kral destesi?
Ariel.
Onlar dustaqlar tekin çıxa bilmirler heç cür
Senin qoyduğun yerden.
Borandan, qasırğadan Senin bu mağarana süper olan meşede
Onlar sığnaq tapıblar. Onları yalnız tek sen
Azad ede bilersen. Her üçü: kral, qardaşı,
Bir de senin qardaşın bayaqkı tek delidir.
Qalanlar derd içinde onlara yas tutubdur.
En çox qem eleyen de senin necib dediyin
İxtiyar Qonzalodur. Qamış damdan yağış tek
Yaş axır saqqalından. Nece ezab çekirler
Senin tilsimlerinden! Bir görseydin onları özün de yumşalardın.
Prospero. Bele düşünürsenmi?
Ariel. Eger insan olsaydım acıyardım onlara.
Prospero.
Men de çox acıyıram. Madam ki, sen - cansız ruh
Acıyırsan onlara, bes men nece, daşammı?
Menim de onlar kimi cismim, bedenim vardır.
Onların ağrıları tanışdır mene axı.
En amansız şekilde meni incitseler de
Necib zeka söndürür qezebin alovunu.
Şefqet daha güclüdür intiqam hevesinden.
Onları peşman etmek - bir bu adi meqsedim.
Artıq menim onlara yox kinim, küduretim.
Gerek azad eleyem. Tilsimleri qıraraq qaytarın başlarına olan ağıllarını.
Ariel. Uçuram tapşırığı yerine yetirmeye (Yox olur).
Prospero.
Siz ey uca dağların, bulaqların, sellerin,
Meşelerin ruhları! Bir de siz - kiçik elfler!
Deniz sahillerinde oynaqlayıb, tullanıb,
Çekilme saatında Neptunu qovlayanlar,
Yene ondan qaçanlar, qumlarda iz qoymadan.
Siz ey xırdaca elfler! Ayın ziyası altda
Görünmez reqs ederek tapdarsınız otlan,
Sonra qoyunlar yemez tapdadıqlarınızı!
Eylenceniz, peşeniz göbelek yetirmekdir.
Gece sesleri sizi şenliklere çağırır,
Şıltaq, şux oyunlara devet eleyir tez-tez!
Güclü olmasanız da, sizin yardımınızla
Tabe etdim özüme cilovsuz külekleri,
Önün tutdum güneşin, qaldırdım
<< 1 ... 36 37 [38] 39 40 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç