qova-qova qayıdır. Stefanon ve Trinkulo eyinlerine oğurluq paltarları keçiribler.
Stefano. Hamı gerek birinin qayğısına qalsın, amma biri gerek heç kesin qayğısına qalmasın, neçin ki, onsuz da bütün bu işler feleyin ixtiyarındadır. Gümrah ol, sefeh idbar, gümrah ol!
Trinkulo. Bax, menim sifetimdeki bu iki casus yalan satmırlarsa biz qiyamet yere gelib çıxmışıq.
Kaliban.
Aman, aman, Setebos! Ne qezebli ruhlardır! Ne parlaqdır sahibim! Mene ceza verecek!
Sebastian. Ha, ha, ha! Antonio, bir bax bu sifetlere, göresen satılırlarmı? Satılsaydı, alardıq.
Antonio. Yeqin ki, almaq olar. Bu ki xalis balıqdır.
Prospero.
Baxın bu eblehlere - üç caniye, senyorlar!
Bax, bu eybecer köle - ifritenin oğludur.
Anası ele mahir cadugerdi, inanın,
Göyde ayın özüne hökm eleye bilerdi.
Ay onun isteyile denizde yaradardı
Qabartma ve çekilme. İndi üçü bir yerde
Soyublar meni. Hetta bu ifritenin oğlu
Meni öldürmek üçün her iki deleduzu
Qızışdırırdı yaman. Onları siz tanırsız.
Bu da menim qulumdur - iblisin töremesi.
K a 1 i b a n. İndi ölene qeder didecek bedenimi.
Alonzo. Nece? Kefcil Stefano! Menim saray xidmetçim!
Sebastian. İndi de keflidir o? Şerabı hardan tapıb?
Alonzo.
Trinkulo valaylayır külekde qamış kimi. Haradan tapıb içibler, bele hala düşübler? (Trinkuloya).
Axmaq, cavab ver, tez ol, harada vurubsan bele?
Trinkulo. Axırıncı görüşümüzden sonra meni ele suya salıb çıxarıblar ki, sümüklerim indiyecen bir-birine deyir. İndi daha heç ne vecime deyil.
Sebastian. Sen ne deyirsen, Stefano?
Stefano. Eşi, menimle işiniz olmasın. Men Stefano - zad deyilem. Men titretme azarıyam.
Prospero. Lotu, bes sen burda şah olmaq isteyirdin?
Stefano. Eh, ne şahbazlıqdır. Men indi yara-xora padşahıyam.
Alonzo (Kalibanı gösterir). Ne qeribe mexluqdur?
Prospero.
Bedeni de, ruhu da Eybecerdir, bir baxın (Kalibanä).
İndi ket mağarama,
Dostlarını da apar. Temizleyin, süpürün
Mağaranı. Onda
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç