görmüşük öz gözümüzle Gece yarısında sizin bu qızın Yaramaz birile söhbet etdiyin.
O qeddar binamus, o pozğun, alçaq Rüsvayçı sözlerle yada salırdı Gizli görüşleri, eylenceleri...
Don Xuan.
Adam heya edir, utanır, ölür...
Onun sözlerini xatırlayanda.,.
Bu gece gördüyüm menzereni men
Qulağı, vicdanı tehqir etmeden
Tesvir elemeye bir söz tapmıram...
Heyf, sethi bu qeder pozğunsan, ay qız!..
Klavdio.
Ah, Qero! Neçe de yaxşı olardı Bu gözel üzünün yarısı qeder Üreyin ve ruhun gözel olaydı!.. Elvida, yanaraq deyirem, inan, Hamıdan gözelsen - hamıdan çirkin! Günahkar mesumluq, mesum günahsan! Riya görmek üçün her gözellikde, Heç vaxt uymamaq üçün cazibesine, Bir de örteceyem senin ucundan Mehebbet qapısı - gözlerimi men Qara şübhelerin perdesiyle, bil!
Leonato. Ah!
Özümü öldürmek, qurtarmaq üçün Tapılarmı mene bir qılınc veren?
Qero huşunu itirir.
B e a t r i ç e. Emiqızı, bu nedir? Ne oldu sene? Don Xuan.
Gedek! Gör nece de getdi özünden
Üstü açılan tek pis işlerinin.
Don Pedro, Don Xuan ve Klavdio gedir. Benedikt. Bir deyin ne oldu?
Beatriçe.
Ah, aman, öldü o!
Ah, aman! Emican! Ah, aman, kömek!
Ah, Qero! - Emican! - Benedikt! - Ata!
Leonato.
Ey felek! Elini salma yanına! Bu rüsvayçılığın üstünü ancaq Örtmek üçün en yaxşı perde ölümdür!
Beatriçe. Qero! Ah, Qero!
Rahib. Xanım, sakit olun!
L e o n a t o. Nedir? Ayıldı?
R a h i b. Niye ayılmasın?
Leonato.
Hele soruşursan? Bütün canlılar "Rüsvayçılıq!" deyib qışqırır ona! Saralan, qızaran yanaqları da Günahkar olduğun gösterir onun. Heç gözün açmayıb baxmayaydı kaş Dünya işığına bir de! Diridir?! Bilseydim yene sen yaşayacaqsan, Bu rüsvayçılığa ruhun dözecek, Özüm öz elimle boğardım seni! "Heyif, birce qızım vardır!" deyerek Hele teessüf de edirdim bir vaxt! Tebii qüvvenin xesisliyine Deyinib dururdum heyhat her saat! Bilmirdim birce sen çoxdan da çoxsan! Gözel görünürdün gözüme neden? Niye küçelere atılıb qalan Bir körpe
<< 1 ... 47 48 [49] 50 51 ... 74 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç