basıb söndürdü. Sonra döş cibinden balaca heb çıxarıb dilinin üstüne qoydu, stekana su töküb içdi. Oturdu.
Feyzulla:
-Esebileşme başına dönüm, esebileşme, - deye Rejissora yalvardı, - bir hovur sebr ele, bu saatca deyeceyem. Bilmirem, mene ne olub bu gün, karıxmışam.
Rejissor ressama teref dönüb yavaş sesle:
- Guya ayrı günler dağı dağ üstüne qoyur, - dedi.
Feyzulla:
- Olar? - dedi.
Rejissor cavab vermedi, yünkülce başını terpetdi.
Feyzulla:
- Bu gece! Bu qoca! Bu ocaq! -dedi ve Rejissora baxdı.
Rejissorun üzünde heç bir ifade yox idi. O, maddım-maddım sehneye, mechul bir nöqteye baxır, sanki heç bir şey görmür, heç bir şey eşitmirdi.
Feyzulla qeyri-müeyyen bir ifadeyle:
- Bu kece, bu qoca, bu ocaq, - dedi.
Rejissorun yene de halı deyişmedi. Feyzulla sözlerini üçüncü defe tekrar etdi.
Rejissor ilan çalmış kimi yerinden sıçradı:
-Ay kişi, ay yoldaş, vetendaş, müselman, ermeni, moltanı, adam oğlusan axı. Ay... - deye birden-bire ovcuyla ağzını berk-berk yumub zarıdı.
Aktyorlar onun bu hereketine beled idiler, bilirdiler ki, ovcuyla ağzını yumanda dişinin dibinden çıxan söyüşleri saxlayır, saxladığıyçün, de zarıyır.
-Siyavuş, sakit, ol, - deye ressam elini Rejissorun çiynine qoydu, - bir toxta görek.
Rejissor «Badamlı»nı stekana tökmeden birbaşa şüşeden başına çekdi. Bir qedar sakitleşib ressama teref döndü:
-Görürsen de, görürsen de menim günümü. Sen de deyirsen ki, bes Brext bele geldi, Meyerxold bele getdi. Ade, bu mexluqnan Brext olar, bu mexluqnan Meyerxold olar? Üç kelme sözü seherden adam kimi buna dedizdire bilmirem. Men köpek oğlu Feyzulla Kebirlinskiynen böyük senet yaradacam. - Esebi titrek barmaqlarıyla papirosu götürüb yandırdı, sümürüb tüstünü ciyerlerine çekdi. - Balam, senden yaxşı pineçi olar, çayçı, aşpaz, men ne bilim camadar, mescidde mürdeşir olar, amma daha aktyor yox, atam, aktyor yox. Aktyorluq senetdir ey, ay müselmanlar, açın qulağınızı eşidin, iskusstvo. Yaradıcılıq. Tvorçestvo.
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç