yanında oynaya bilmerem.
Kebirlinski:
-Niye oynamırsan, lap yaxşı oynarsan, - dedi, - bes Firengizi görmürsen, hele o zamanda atıldı çıxdı sehneyez, qarxmadı, çekinmedi.
Muxtar Salmana:
-Moskvada bir küçe var, - dedi, - Arbat. Bilirsen ne sözündendir: araba-at.
Kebirlinski:
-Yaxşı, başlayaq meşqe, - dedi:
Firengiz «Menem bu ananın doğma yavrusu» deye sehnaye atıldığı yeri meşq edirdiler.
Dolu endamlı, yorğun baldırlı, cod derili, başı vız, corabları hemişe buruq-buruq Behiceni genc ve melahetli Firengiz tesevvür etmek bir qeder çetin idi, amma Kebirlinski ifadan razı qalmışdı.
-Sağ ol qızım, - deyirdi, - Yaxşıdır. - Sonra hamıya müracietle elave etdi, senet yanmaq demekdir, yanmaq, yaratmaq! Burada yaradıcılıq istedad lazımdır. Bir de heraret. Beli, heraret! 36,6 heraretle senet yaratmaq olmaz. Gerek qaynayasan, yanasan ki, yaradasan. Gerek senetkar canını sehneye feda etsin, yanıb kül olsun ki, tamaşaçı da onun yaratdığı, obraza inansın. Heç bilirsiz Konstantin Sergeyeviç Stanislavski ne deyib?
Qarovulçu Salmanm Muxtara baxdı.
Roza:
-Moya cizn v iskusstve - dedi.
- Ay sağ ol, - dedi. - yeni ki, Salman qağa, menim heyatım incesenetdir. İncesenet olmasa mene yaşayıb elemek lazım deyil, başa düşdün, Salman qağa.
Salman tez-tez başını yelledi.
Kebirlinski:
-Senet, sehne, aktyor ki var, böyük sözdür. - dedi. - Senet daimidir, heyat müveqqeti. Bax, Behice qızım, sen o sözü deyende ki, «Menem bu ananın doğma yavrusu» gerek salon zağ-zağ essin. - Qefilcen Kebirlinski susdu, fikre getdi. - Siz o günleri görmemisiz, men görmüşem. Rehmetlik Cefer hamısını olduğu kimi yazıb. İndi, maşallah bir rola on artistkamız can atır, o vaxt arvad rolunu oynamağa artistka tapa bilmirdik, özümüz mecbur olurduq oynamağa. Men özüm o qeder Firengiz, Gültekin, Xumar oynamışam ki...
Roza:
-Vı Firengiz? - deye pıqqıldayıb güldü.
Kebirlinski de gülümsündü.
- Beli, beli, ele günlerimiz olub. Emim oğlu qaçaq idi. Xeber göndermişdi
<< 1 ... 25 26 [27] 28 29 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç