fikirleşdi. Elikrama demek istemirdi ki, kinostudiyaya gedirem, dublyacım var, bilirdi ki, bunu bilen kimi Elikramın üreyinin qurdları baş qaldıracaq. Amma ayrı behane tapıb yalan deye de bilmirdi. Yalan demek, behane uydurmaqda hemişe çetinlik çekirdi, - fantaziyası çatmırdı. Köhne aktyorlar Feyzullanın bu cehetini bilir ve derhal uşaq kimi onun yalanının üstünü açırdılar. İndi de:
-Ele bele, - deye mızıldandı. Elikram el çekmedi.
-Yene olsun, - deye qırsaqqız olub yapışdı.
-Kinostudiyaya gedirem. Dublyacım var, - Feyzulla birden düzünü dedi.
- Ay kişi, bu qeder pulu hara yığırsan? Buna sandıq-zad tab getirmez.
-Bexteverlikden dem vurursan, Elikram. Yaxşı, sağ ol. Menim avtobusum geldi.
Avtobusun dal qapısı düz onların qarşısında dayandı. Amma açılmadı. Hele qabaq qapıdan adamlar bilet alıb düşürdüler. Avtobus konduktorsuz işleyirdi. Sernişinler düşüb qurtardı, dal qapı açıldı ve Feyzulla özünü birteher tünlük avtobusun içine saldı.
-Elikram:
-Men ac qalaram, amma dublyaca getmerem. Esil aktyorçun dublyac xalturadır, - dedi, amma Feyzulla bu sözleri eşitmedi. Yeni ele Elikram da bu sözleri daha çox özüyçün deyirdi, çoxdandı onu dublyaca çağırmırdılar.
Feyzullanın ayaqları sızıldayırdı, seherden meşqde ayaq üste idi, hem de anadangelme yastıayaq idi, amma avtobusda oturmağa yer yox idi. Meşin, nikelln demir, ter iyine qeyri-müeyyen bir iy de - mehz şeher neqliyyatına mexsus olan bir iy de qatışırdı. Nedense bu iy Feyzullanın yadına müharibe illerini saldı. Yastıayaq olduğu sebebden Feyzullanı davaya aparmamışdılar. Teatrın işçilerinin bir çoxu, o cümleden Feyzulla ixtisara düşmüşdü. He, he, indi bildi ki, neçin bu iy ona müharibe illerini xatırlatdı, dava vaxtı düz üç il Feyzulla tramvayda konduktor işledi. Dava qurtarandan sonra yene teatra qayıtdı.
Avtobus studiyaya teref yaxınlaşdıqca adam seyreldi, Feyzulla oturdu. İki dayanacaq arasındakı yolu oturaq geldi.
Kinostudiyada lifte keçib dördüncü mertebenin duymesini basdı. Lift
<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 45 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç