mırıltıya, en sonda ise qorxu, hürkü ve iyrenmeye çevrildi. Açığı bütün qeribeliklerin olduğu bir yerde yeni qonağın geyiminin heyret doğurması teeccüblüdür. Eslinde maskaraddakı geyimler olduqca dehşetli ve ecaib idi. Yeni gelen qonağınsa eyninde her kesi deliye dönderen geyim vardı. Neticede bütün qonaqlar yeni gelenin geyiminde heç bir zarafat, heç bir incelik olmadığı qenaetine geldiler. Qonaq sısqa, alçaq boyluydu. Başdan ayağa kefene bürünmüşdü. Üzüne, gözlerine en yaxından baxan bele onu bir cesedden ferqlendire bilmezdi. Amma yene de bütün bunları yaxşı qarşılaya bilerdi, deli kimi eylenen qonaqlar. Yeni qonaq “„Qızıl ölüm“ü” temsil etmeseydi. Üstü başı qan idi, alnı, üzünün her yeri o dehşetli qızıl rengle renglenmişdi. Kral Prospero qonağı gördükde (qonaq vals oynayanların arasında geydiyi geyimin xarakterine uyğun ağır ve ciddi addımlarla gezirdi) evvelce diksindi ve iyrenen sifet aldı, sonra ise hirsinden qıpqırmızı qızardı.
Yanında duran saraylılara dönerek, “Kimdir bu?” deye bağırdı. “ Bize bu çirkin oyunu oynamağa kim cesaret ede biler? Tutun onu ve maskasını çıxarın. Çıxarın ki, seher bürclerden kimi asacağımızı bilek!”
Kral Prospero bu sözleri deyerken mavi otağındaydı. Sesi bütün yeddi otaqda eks seda verdi. Çünki kral genc, güclü idi. Musiqi o hele elini yelleyerken dayanmışdı.
Kral bir neçe solğun saraylılarla birlikde mavi otaqda dayanmışdı. O danışanda yanındakı saraylılar qonağa qarşı bir neçe addım atdılar.Amma onsuz da yaxında olan qonaq özü qerarlı ve ağır addımlarla krala yaxınlaşdı. Etrafdakılarda ele dehşetli qorxu yaratmışdı ki, heç kes onu tutmağa cesaret etmedi. Ve qonaq aralarında bir metr qalana qeder kral Prosperoya yaxınlaşdı. Etrafdakılar onların olduğu yeri boşaldaraq divarlara çekildiler. Qonaq ağır addımlarla mavi otaqdan benövşeyi otağa keçdi. Ordan yaşıla, yaşıldan narıncıya ordan da ağa ve sonda qara otağa. O anda hirsden ve bir anlıq qorxaqlığın verdiyi utancdan deliye dönen kral qaçaraq altı otağa keçdi. Onun
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç