(s.a.s) dedi: Sen menim hem bu dünyada, hem de axiretde qardaşımsan!»
Başqa bir hedise nezer salaq. Resulullah (s.a.s) Xeyber günü dedi: «Sabah bayrağı ele bir kimseye vereceyem ki, O, Allahı ve Resulunu sevir, Allah ve Resulu da onu sevir. Allah onun elile zefer bexş edecek». Bu söze göre adamların çoxu boyunlarını uzadırdılar ki, Resulullaha (s.a.s) görünsünler. Amma o dedi: «Elini yanıma getirin». Elini getirdiler, amma gözleri ağrayırdı. Peyğember dua oxudu, gözlerinin ağrısı keçdi ve bayrağı ona verdi. Allah onun elile fethi müyesser etdi.
Xeyberin fethi mehz Elinin elile gerçekleşdi. Bu döyüş erefesinde bayrağın Eliye verilmesi sehabelerin nezerinde olduqca mühüm hadise oldu. Çünki bu, Allah ve Resulunun (s.a.s) Elini sevdiyine sübutdur. Minlerle dünya seadetinden daha xeyirli olan bu meqama çatmaq ümidi ile her kes boynunu uzatmış ve peyğembere (s.a.s) görünmek istemişler. Ömer ibn Xettab bele deyir: «Heç vaxt komandanlığı arzu etmediyim halda, o gün "ne olardı, bayrağı mene vererdi!" ümidi ile Resulullaha (s.a.s) görünmek üçün başımı ireli uaztdım». Amma peyğember bayrağı mehz Eliye verdi!..
Meşhur müselman alimlerinden olan Ehmed bin Henbel deyib: «Elinin feziletleri ile bağlı olan xüsusiyyetler peyğemberin (s.a.s.) başqa sehabelerine verilmemişdir!..».
Qediri-Xum hadisesi
Nahaq deyil ki, Mehemmed Peyğember son Hecc ziyaretini edib qayıdarken «Qedir-Xum» adlanan bir menteqede camaatı bir araya yığıb, onlara özünden sonra rehber kimi mehz İmam Elini tanıdır. Yeni bütün müselmanlar içinde Peyğemberimiz ümmete imam olmaqda en layiqli şexs kimi mehz İmam Elini görür. Sevimli peyğemberimiz buyurur: «Men kimin mövlasıyamsa, Eli de onun mövlasıdır!..»
Belece, peyğemberimiz dünyasını deyişdikden sonra Hezret Eli (e) İslam ümmetinin menevi rehberi - imamı olur ve dünyasını deyişenedek leyaqetle ümmete imamlıq edir. İster özünden evvelki xelifeler dövründe, isterse de özü xelife olduğu dövrde o, her bir müselman üçün parlaq bir imam, menevi önder olub,
Bilmediyim weyleri oyrendm. Twk
»Oxu zalına keç