Aile mübahisesinin medeniyyeti ümumiyyetle mübahisesiz, konfliktsiz aile tesevvür etmek olarmı? İnamla deye bilerik ki, mübahisesiz, konfliktsiz aile olmur. Buna baxmayaraq 30, 40, 50 il davam eden çox aileler vardır. Demeli, ailede mübahiseler olur, amma mübahise eden tereflerin her ikisinin ve yaxud heç olmasa birinin medeni seviyyesi, bir-birine olan sevgi, mehebbet bu mübahisenin müeyyen bir çerçiveden çıxmasına imkan vermez.

İki şexs bextini, qismetini birleşdirib aile qurduqda bu ümumi ocağa her biri öz “yükü” ile gelir. Lakin bu güne qeder “menimki” deyilen her bir şey indi yalnız “bizimki” ile evez olunması üçün müeyyen sey gösterilmesi vacibdir. Bu yalnız maddi cehete deyil, menevi cehete de aiddir. Bu “bizim” prinsipi er-arvad terefinden ne qeder qebul olunarsa, xoşagelmez mübahiseler, söz-söhbet de bir o qeder tez aradan qalxıb yox olar. Bezi ailelerde ise eksine olur. İlk vaxtlar guya sevişen gencler qısa müddetden sonra bir-birini sevmediklerini, yanıldıqlarını anlayır ve bu zaman xasiyyetlerini uyğunlaşdıraraq evezine müqabil terefler kin, edavet hisslerini daha da keskinleşdirirler.

Nikahın ilk dövletinde ve, ümumiyyetle, er-arvad arasında konfliktler ne sebebe baş verir? Ehemiyyetine göre mütexessisler bu sebebleri aşağıdakı ardıcıllıqla gösterirler:
Er-arvad münasibetlerinde etikanın pozulması xeyanet, qısqanclıq).
Bioloji uyğunsuzluq.
Er-arvaddan birinin ve ya her ikisinin onları ehate eden adamlarla (qohum, dost, tanış ve s.) pis münasibetde olması.
Heyata marağın ve teleblerin uyğunsuzluğu.
Uşağa qarşı pedaqoji mövqeyin müxtelifliyi.
Er-arvaddan birinde, bezen ise her ikisinde şexsi çatışmazlıqların olması.
Valideynlerle uşaqlar arasında qarşılıqlı anlaşmanın olmaması.

Ola bilsin ki, bezi ailelerde başqa sebebler de meydana çıxsın, amma bu yeddi sebeb en çox aile dağıdan sebeblerdir. Esas mesele narazılığın emelegelme sebebini bilmek deyil, bu narazılıqları aradan qaldırmaq üçün her birinin düzgün hereket etmesidir.

Bir-birini

[1] 2 3 >>