fikir deyildi, ona göre de onu özünden kenarlaşdırdı. Corc Pereqrin “Tayms”ı oxuyub bitirdi ve diqqetli bir insan olduğundan zengi çaldı ve xidmetçiye qezeti aparıb İve vermeyini söyledi. Sonra saatına baxdı. On birin yarısı idi – saat 11-de idareçilerden biri ile görüşü olacaqdı. Hele yarım saat vardı. — Yaxşı olardı ki, bir İvin kitabına göz gezdirim, — öz-özüne dedi. Tebessümle kitabı götürdü. Ivin otağında çoxlu sayda sanballı ve maraqlı kitablar vardı. Onlar polkovniki maraqlandıran kitablardan deyildiler, Lakin eger İv üçün bele xoşdursa, eybi yoxdur, qoy oxusun. Bunda ne var ki?! Hal-hazırda elinde tutduğu kitab 90 sehifeden artlq deyildi. Çox gözel! Edqar Allan Ponun fikrince şeir qısa olmalıdır ve polkovnik bununla tam şerik idi. Lakin sehifeleri bir-bir çevirdikce gördü ki, İvin şeirlerinin bezilerinde bir-biri ile qafiye teşkil etmeyen uzun misralar var. Bunu heç beyenmedi. O, ilk defe balaca uşaq olnada bele bir misra ile başlayan bir şeiri öyrendiyini xatırladı: “Alovlanan göyertede oğlan dayanmışdı”. Daha sonra Etonda olarken ezberlediyi bele bir şeir yadına düşdü: “Bedbextlik seni basıb, qeddar kral!”. Hele “V Henri” şeirini demirem. Polkovnik dehşetle İvin kitabına nezer saldı. — Bunlar şeir deyil ki, — dedi. Xoşbextlikden hamısı bele deyildi. Qeribe şeirler olmalarına baxmayaraq bu kitabda, şükür Allaha, sait seslerle uzlaşan üç, yaxud dörd, daha sonra on ve ya on beş sözden ibaret olan kiçik, qafiye teşkil eden şeirler de vardı. Bir neçe sehifede “Sonet” başlığı altında şeirler gedirdi ve maraq xatirine o, misraları saydı – 14 misra idiler. Polkovnik onları oxudu. Şeirlerde bir eyer-eskiklik yox idi, lakin ne mena kesb etdiklerini kesdire bilmedi. Öz-özüne tekrarladı: “Bedbextlik seni basıb, qeddar kral!”. — Zavallı İv, — köksünü ötürdü. Ele bu anda yolunu gözlediyi fermer otağa daxil oldu ve polkovnik elindeki kitabı masanın üzerine qoyaraq ona xoşgeldin eledi. Onlar işle elaqedar söhbete girişdiler. — Ivi, senin kitabını oxudum, — nehayet onlar
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç