ve o, bu meşğuliyyetden
zövq alırdı. Araba çay daşlarının üstü ile ireliledikce adamı atıb- tuturdu. Yamacda araba
aşdı ve xanım enişe yuvarlandı. Bu, yabıya lezzet verdi. Arabanın yükü etrafa sepelendi
ve çala- çuxur arabada salamat yer qoymadı. Otto arvadına çatınca kraliça artıq canını
tapşırmışdı. Otto merhemet gösterdi: “Özünü eziyyetden qurtardı.”
Ve birden qadının gile bulaşmış paltarını gördükde özünden çıxdı. “Körpe. Vaxtından
evvel doğulmuş oğlan uşağı! Şahzade!” Öz eqoist mövcudluğu boyunca Otto ilk defe
hiss eledi ki, üreyinin en zerif telleri titredi. Uşaq qımıldananda üreyi esdi. O, buna heç
şübhe etmedi. Krallığın esl varisi doğulmuşdu. Sesi serçe cikkiltisini andırırdı. Bu, qeyri-
adi bir doğuş idi. “Ey ucalardan uca, sen Qadirsen!”- Otto üzünü göylere tutdu.- “Bütün
uşaqlarımı elimden alıbsan. Axı bu ne sirrdir? Ne vaxt bu ezablar sona yetecek?” Göy
üzü ona dişini ağartmaqla cavab verirdi. “Bizim dalğaya qoşulun ve üçüncü akt sona
yeten kimi bütün qoxumuş sirrler açılacaq.” Budur, Tefton ucqarında bizim genc şahımız
Otto bir elinde körpe, bir elinde ise ölmüş xanımını tutaraq dayanmışdı. Körpe artıq
emelli- başlı çığırırdı ve yemek isteyirdi. Anasının ise bedeni artıq soyumuşdu.
Arabanın tekeri hele de fırlanırdı. Yabılarsa qaçıb getmişdi… Demek olmazdı ki,
dünyanın sonuna verilen biletler geri qaytarılıb. Siz bütün dünyanın hökmdarını heç bu
veziyyetde görmüsünüzmü? Onun dişleri xırçıldayır, saçlarını yolur, sesini ise ancaq özü
eşidir. Kömeksizdir. Dağın arxasından sanki kimse ona öyüd verir. Başqa heç ne. Burada,
otluqlar içinde vaxtsız- vedesiz dünyaya teşrif getirmiş bu körpeni varis adlandırmaq
olarmı? Birden derin quyunun dibinde ümid işartısı sezilir. Oradakı yol gösteren ulduz
haranısa nişan verir, cezbedici, eyni zamanda dehşetlidir. Soyuq öz tesirini gösterir.
Cansız qadının evezi ödenilmişdi ve bu cansız bedenin döşünden süd axırdı! Budur,
bizim qehremanımız sesssiz- sessiz ağlayır.
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç