İnanmaq olmurdu. Ona deseydiler, qayanı da
sıxıb qan çıxarardı, di gel, cesedin döşünden südü nece sağsın? Ancaq bir qeder sonra
ananın döşünden axan süd otların arasıyla qoşa cığır açaraq yerimeye başladı. Keçi de,
dişi eşşek de, inek de süd qoxusu hiss edib bir yere yığıldılar. Otto fikirleşdi ki, bunların
dördünü de birden nece yemlesin? Kendin yaxınlığındakı açıqlıqda toyuq hini ve kartof
anbarı göze deyirdi. Ot tayası gecelemek üçün elverişli idi. Gecenin qaranlığında ot
tayası uzaqdan ağarırdı. Buradan heç kim şübhelenmezdi. Ata oğlu ile birlikde yaşaya
bilerdi. Körpenin derisi atası yıxılarken sıyrıldı. Sanki onlar cezasız şekilde öz emellerini
davam etdirirdiler. Otto bilmirdi ki, kend sakinleri bu yöndemsiz oğurluğun şahidi
olurlar. Kendin ucqarlarındakı daxma ve komalarda artıq onun söhbeti gedirdi. “Budur,
şahzadenin ailesi- deli Otto çağanı donuz balası kimi qoltuğuna vurub qaçan adice
oğrudur ve elindeki qenimet onun varisidir.”
Ottonun burce defe de xeyalına gelmedi ki, o, ne vaxtsa hakimi- mütleq olub. Lakin bir
gün etrafı gezerken tesadüfen tepenin üstünden baxanda uzaqda debdebeli bir saray
gördü. “Malikane”- Otto uşağa dedi.
Dörd ay vaxt lazım oldu ki, Otto oğlu ile birge donuzluqla sarayın arasındakı doqquz mil
yolu qet etsin. Min illik dağın tepesinden sarayın qapısınacan dünyanın en uzun yolu idi.
Orta hesabla aya iki mil düşür. Mesafeni gözeyarı ölçdü. Otto berk teeccüblendi ki, niye
qapının ağzında heç kim durmayıb. Lakin içeri giren kimi her şeyi başa düşdü. Beli, o,
donuz damında geceleyirdi! Baxışları bir yerde qerar tutmurdu. Vaxtile her yerde hökmü
keçirdi.
İndi artıq şeherin evvelki görkeminden eser- elamet qalmamışdı. Adamlar döngelerde
siçovul kimi qaynaşırdı, piştaxtalarda mallar qalıb çürüyürdü. Qoca dilençiler ve yiyesiz
uşaqlar zibillikde eşelenirdiler.
Bu aylar erzinde onun doğma veteni ne qeder deyişmişdi?! Şeher tanınmaz hala
düşmüşdü. O, özü de deyişmişdi. Taxt- tacı
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç