yuxarı qalxmağa başladım. Arada yalnız içimi bürümüş xoşbextlikden hıçqıra-
hıçqıra ağlamaq üçün ayaq saxlayırdım. Budur, artıq kapitelleri ve astraqalları, üçbucaq
ve dairevi frontonları, mermerden ve qranitden düzeldilmiş ezemetli abideleri görürdüm.
Demek, qaranlıq labirintlerin esaretinden qurtarıb Şeherin göz qamaşdıran
esrarengizliyine qovuşmuşdum.
Yuxarı çıxanda özümü balaca bir meydançada, daha deqiq desem, iç heyetde gördüm.
Heyet dörd terefden eyri-üyrü forması ve müxtelif hündürlükde divarları üzerinde ecayib
kümbezler ve sütunlar dayanan tikili ile ehate olunmuşdu. İlk növbede bu qeyri-adi
binanın çox qedim zamanların yadigarı olması diqqeti çekdi. Mene ele geldi ki, bina
adamlardan, hetta üstünde yerleşdiyi torpağın özünden de qedimdir. Düşündüm ki, bele
qedim binanı (hele burada insanın gözlerini qorxudan hansısa bir özelliyin olmasını
demirem) yalnız Ölmezler tike bilerdiler. İlk deqiqelerde ehtiyatla, sonra laqeyd halda,
axırda ise heç neye mehel qoymayan deliqanlı edası ile bu qarmaqarışıq heyetin
pillekenlerini, keçidlerini gezib dolaşdım. (Yalnız pillekenlerin müxtelif hündürlükde ve
genişlikde olmasının ferqine varanda birden-bire niye bele möhkem yorulmağımın
sebebini başa düşdüm).Evvelce gezdiyim sarayın allahların yadigarı olduğunu
düşündüm. Lakin boş otaqları dolaşandan sonra fikrim deyişdi: onu tiken allahlar artıq
ölübler. Sarayın qeyri-adiliyini seyr edende ise öz-özüme dedim: onu tiken allahlar deli
olublar. Bu sözleri qeyri-adi bir ittihamla söylediyim de deqiq yadımdadır. Qorxu hissi
keçirmekden daha çox vicdan ezabı çekirdim. Gördüklerimin ne qeder dehşetli olduğunu
duyğularımdan daha çox ağlımla derk edirdim. Tikilinin qedimliyinden doğan
teessüratlara yenileri elave olunurdu: onun ölçüsüzlüyünü, eybeçerliyini ve cefengliyini
daha derinden anlayırdım. Qaranlıq labirintden tezece çıxmışdım. Amma işıqlı Ölmezler
Şeheri mende yalnız qorxu ve ikrah hissi doğurmağa başlamışdı. Labirinti
<< 1 ... 5 6 [7] 8 9 ... 18 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç