Görünür, geriye qayıtmağım o qeder çetin olmuşdu ki, indi
esla xatırlaya bilmediyim günlerin birinde her şeyi hemişelik beynimden silib atmaq
qerarına gelmişdim.
Sergüzeştlerim haqqındakı hekayetin diqqetli oxucuları vehşilerden birinin diş-diş Şeher
hasarlarının dibine kimi meni qarabaqara izlediyini tebii ki, yaddan çıxarmayıblar.
Axırıncı serdabeden keçib yeraltı alemden çıxandan sonra bu vehşini yeniden gördüm. O,
küt sifetle uzanıb qumda ne ise çekir, sonra ise elinin bir hereketi ile herflere oxşayan
işareleri pozurdu. Evvelce hemin işareleri vehşi tayfanın elifbası hesab etdim. Amma
derhal da başa düşdüm ki, hele danışmağı bacarmayanların yaza bildiklerini düşünmek
sefehlikdir. İşareler bir-birinden ferqlenirdi. Bu ise onların neyinse remzleri olma
ehtimalını ya yerli-dibli istisna edir, ya da ehemiyyetli derecede azaldırdı. Vehşi
dayanmadan xetler çekir, diqqetle onlara baxır, nelerise düzeldirdi. Sonra sanki bayaqdan
beri meşğul olduğu iş onu bezdirdi. Eli ve dirseyi ile xetlerin hamısını pozdu. Mene
baxdı ve ele bil ki, tanıdı. Üreyime bir yüngüllük, toxtaqlıq geldi. Özümü son derece
tenha hiss etdiyimden mağaranın qumlu döşemesinden üzüme baxan bu ibtidai mexluqun
neçe vaxtdan beri burada meni gözlemesi fikri ağlıma geldi. Güneş hele de amansızcasına
şaxıyırdı. Hetta gece yarısı ilk ulduzların işığı altında troqloditlerin kendine teref yola
çıxanda da ayaqlarımızın altındakı qum tezece qalanmış soba kimi isti idi. Vehşi menden
qabaqda gedirdi. Bu gece onun bezi sözleri anlamasına, hetta ardımca tekrarlamasına nail
olmaq isteyirdim. Fikirleşirdim ki, itler ve atlar insanın verdiyi ayrı-ayrı emrleri anlaya
bilirler. Bezi quşlar, meselen, tutuquşu ise hetta bütöv sözleri ve cümleleri tekrarlayır.
İnsan ağlı ne qeder ibtidai ve cilalanmamış olsa da, her halda şüursuz mexluqların
bacardıqlarından böyük şeylere qadirdir.
Vehşi o qeder miskin ve zavallı veziyyetde idi ki, mene „Odisseya”dakı zeiflikden can
<< 1 ... 7 8 [9] 10 11 ... 18 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç