veren qoca ve xeste iti-Arqusu xatırlatdı. Öz-özlüyümde onu Arqus adlandırdım ve heç
olmazsa, adını öyretmeyi qerara aldım. Lakin ne qeder çalışsam da, her defe uğursuzluğa
düçar olurdum. Bütün cehdlerim boşa gedirdi. Sebrliliyim, sertliyim, onu neyese mecbur
etmeye çalışmağım heç bir fayda vermirdi. Hereketsizliyi, donuq baxışları ile tamam
başqa bir alemde idi. Az qala qulağına qışqırdığım sözlerin heç birini eşitmirdi. O,
yaxında dayanmışdı, amma hem de çox uzaqda idi. O, ele bil lavadan düzeldilmiş balaca,
dağılıb getmekde olan sfinks kimi qumun üzerinde uzanmışdı ve göylerin sübh
şefeqlerini qürub qızartıları ile evez etmesine laqeydlikle baxırdı. Qeti emin idim: vehşi
ne istediyimi başa düşmeye bilmezdi. Yadıma efioplarla bağlı bir mesele düşdü. Onlar
meymunların yalnız işe buyrulmamaq üçün qesden danışmadıqlarına ürekden inanırlar.
Arqusun sükutunu da men hemin qorxu ve inamsızlıqla izah edirdim. Sonra ağlıma daha
qeyri-adi fikirler geldi. Belke biz Arqusla tamamile başqa-başqa dünyanın adamlarıyıq,
her şeyi eyni şekilde qebul etsek de bütün bunlar Arqusda tamamile ferqli asossasiya
doğurur? Belke de onun tesevvüründe heç bir şey mövcud deyil, sadece bunların yerini
ani teessüratların başgicellendirici ve arasıkesilmez oyunu tutur? Fikirleşdim ki, bu
yaddaş ve zaman anlayışlarının itirildiyi bir dünya ola biler. İsimlerin mövcud olmadığı,
yalnız fellerin ve her hansı şekilçi qebul etmeyen epitetlerin işlendiyi bir dili
tesevvürümde canlandırmağa çalışdım. Belece günler, onların ardınca ise iller biri-birini
evez edirdi. Ve bir seher xoşbextliye benzeyen hadise baş verdi. Yağış yağdı,
arasıkesilmez ve güclü yağış...
Geceler sehrada hava bezen soyuq olur. Hemin gece ise ele bil tonqal qalanmışdı.
Qarabasmanın tesiri ile düşünürdüm ki, meni bu qızmar sehradan götürüb aparmaq üçün
üstüme böyük bir çay axır (bir zamanlar o çaydan tutduğum balığı qaytarıb yeniden suya
atmışdım). Sarı qumda uzanıb başımı qara daşın
<< 1 ... 8 9 [10] 11 12 ... 18 >>
»Eserler ve Edebiyyat Gecesi
»Oxu zalına keç