bir qeder sonra nahar etmek üçün getdiyimiz restoranda mene melum oldu ki, Condakı sifet tekce onun sifeti deyil, hem de yazıçı Eduard Limonovun sifetinin suretidir. Bu sade keşf meni çox heyretlendirdi. Stolun arxasında öz oxşarımla oturub qırmızı çaxır içe-içe birden dehşetle özüm haqqında düşünmeye, insanların meni nece gördüyüne yeniden baxmağa mecbur oldum.

“Doğrudanmı men bu qeder xoşagelmez ve eybecerem?! - deye fikirleşdim, - Bu nazik, qansız dodaqlar, dik burun, balaca çene ve anamdan irsen keçmiş çenealtı qırışlar… Beli, bunlar neinki kişi gözelliyinin etalonu deyil, eksine, qedim, alababat kişi etalonudur”.

Men düz otuz yeddi il bu sifetle yerde gezmişem. İkinci boşqabı yeyende mene isti ter geldi, kondisioner avqust istisini içeri buraxmasa da deqiqebaşı salfetle alnımın terini silmeli olurdum. “Eybecer! Ruhsuz!” - Cona baxaraq fikirleşirdim. Sifetimiz yarımprofilden lap eybecer görünürdü.

Yanımızda Stiv oturmuşdu, yaraşıqsız ve alçaqboylu olmasına baxmayaraq Jan Jeneye oxşayırdı. Onun üzü kifir olsa da maraqlıydı. Men öz üzümü Stivin üzüyle deyişerdim. Deserti yedikce kefim emellice pozulurdu. Buna sebeb hem de o idi ki, Con xristianlığa laqeyd olduğumu bilib darvinizmin yalan olduğunu söyleyib dünyanın yaranması ve daha başqa şeyler haqqında danışaraq meni düz yola yöneltmek isteyirdi.

Menim üçün “Cezüs friks” qeder xoşagelmez adamlar yoxdur. Onun nitqinden riyakarlığın ve evveller menim üçün çetin olan Nyu-Yorkun qış günlerinde isinmek ve vaxtımı keçirmekden ötrü arabir baş çekdiyim xristian kitabxanalarının qoxusu gelirdi. Nehayet, onun xristian mühaziresine etiraz edende o, mene incil göndereceyini deyib susdu.

Men “çox sağ ol, lazım deyil,” cavabını verdikde o, telesmeden dedi ki, ilde heç olmasa iki defe İncili vereqlesem, menim üçün faydalı ve gerekli olar. Çiyinlerimi çekdim. Bütün bunlardan artıq bezmişdim. Tekce o xoşuma geldi ki, Con ata Stivle menim etirazıma mehel qoymayıb hesabı özü verdi. Keşişin xarakterinde deyesen,

<< 1 2 [3] 4 5 ... 8 >>