mümkünsüzdür.

Elliotun “Behresiz torpaqlar”ının ilk neşri cemi beş min nüsxe ile buraxılmışdı, ancaq bu kitab bir çox dillerdeki edebiyyatı formalaşdırdı ve bütün dünya poeziyaseverleri terefinden tanındı, bezilerinde heyret, bezilerdinde ise nifret oyatdı. İndi ele bir hadise ağlasığmazdır: edebiyyata bir andaca, beynelxalq miqyasda, tesir eden sonuncu roman 1967-ci ilde ortaya çıxan “Yüz il tenhalıqda” romanı idi. Lakin, bu kitab da indiki doymuşluq dövründen bilavasite evvel meydana çıxmışdı.

İndi senetle meşğul olan insan, yeni ne ise beyan etmek istemir, o, en çoxu bu cengelliye bir şeyler elave etmek isteyini ve açdığı kiçikcik sehifesinin varlığını tenteneli suretde elan edir. Qara camaatın da artıq yeniden emal olunmuş mallar qarşısında acizlik hissi var.

İstehsalçılarsa yaranmış bu münbit şeraitden istifade edib, istehlakçı zövqünü her şeyi qebul edecek seviyyede möhkemlendirecek qrupları, kollektiv şüuru formalaşdırmaqla meşğuldular. Diger yandan dini mensubiyyet, en sert şekilde, dünyadakı her şeyi seliqeyle “icaze verilen” ve “qadağan olunan” kimi iki hisseye ayırır. Mühafizekar etnik kimliyin daşıyıcıları da vicdanın sesine qulaq vermeden, yadellilerin yaradıcılığını birmenalı olaraq redd edirler. Kütle şüuru yeni eyaletçilik simasında özüne sığınacaq axtarır. İnsanlar evvelceden, bilmek, eşitmek, tapmaq istediklerini müeyyenleşdirib, yoluna qoyulmuş, sakit heyatın xeyalı ile yaşayırlar.

Yerde qalanlara ise ancaq qusmaq ve doyunca yemek, yemek ve qusmaq qalır. Bu qusma ise qetiyyen romalıların öz bayram ziyafetlerinde zenginliyin ve gücün göstericisi olan qusma ayinleri ile sesleşmir. Xeyr bu günahkar qusuntudur, indiki dövrün simvoluna çevrilmiş menevi aclıqdan eziyyet çekenlerin qusuntusudur.

Adeten psixologiya genc qızlardakı menevi aclığı, natamamlıq hissine (“men axmaq, gombulam”), utancaqlığa (“menim pulum azdır”), uğursuzluğa (“men heç kimle dost ola bilmirem”) getirib çıxaran başlıca sebeb kimi öyrenir. Bele hissleri bir qeder

<< 1 2 [3] 4 >>