eksperimental romanı müzakire etmek üçün yığışmışdı (adama qeribe gelir, hem görüşün materiaların helede kataloqlarda qalıb: “Eksperimental roman”, “Feltrinelli” neşriyyatı, 1966).

Bele ki, müzakireler esnasında maraqlı meqamlar ortaya çıxdı. Müzakire Ranat Barillinin giriş sözü ile açıldı. Hele o dövrler Barilli “Yeni eksperimental Romanın” nezeriyyeçisi kimi tanınırdı. İndi ise onun qarşısında yenileri: Rob-Qriye, Qrass, Pinçon var idi (qeyd etmek lazımdır ki, Pinçon o vaxtlar postmodernizmidebe salanlardan biri hesab edilirdi. Hemin dövrde hele İtalyada, postmodernizm sözünün özü bele ortaya çıxmamışdı. Her şey Amerikada Con Bartın verdiyi tekanlardan sonra ortaya çıxmışdı). Barilli yeniden keşf edilmiş Russelden behs etdi, Borxes haqqında ise bir kelmede olsun danışmadı, melum oldu ki, onun hele Borxesi deyerlendirmeye imkanı olamayıb. Bes Barilli neden danışdı? O elan etdi ki, hele de en esası müellifin açıq mübarizeden, süjetden imtina etmesi gündemdedir ve yeni nesr dövrü,hadiseleri yeniden deyerlendirmekle başlayır.

O zamanlar Barukello ve Qrifinin çekdiyi “Tek reqemli yoxlama” kinokollajının bizde hansı teessüratları yaratdığını indi xatırlayıram. O, hetta standart kinolardan, reklam filmlerinden toplanmış süjet parçalarından ibaret idi. Men orda tamaşaçıların hele bir neçe il evvel narazılıqla qarşıladıqları, enenevi mentiq ve zaman anlayışlarını pozan, bununla da onların gözlentilerini puç eden filmin indi nece böyük zövqle izlenildiyinin şahidi oldum. Cemi bir neçe il evvel yanlış bir şey kimi qebul olunan şey indi eşidenlerin (ya da görenlerin) zövqünü oxşamağa başlamışdı. Bütün bunlardan bir netice çıxartmaq olar. Melumatın qebul olunmaması, artıq eksperimental nesr üçün (hemçinin istenilen diger senet növü üçün) başlıca meyar kimi götürüle bilmez, çünki bu gün qebul olunmayan sabah gözlenilmeden böyükmaraqla qarşılana biler. Artıq gözümüzün önünde, dövrün qanunlarına boyun eyen eserler öz yerlerini, qebul edilen ve xoş qarşılanan eserlere

<< 1 2 [3] 4 >>