zaman masa arxasında onun yanında qoca ser Edvard oturmuşdu ve Anjela hamının gözü qarşısında onun reisi olan bu qorxunc qocanı valeh etdi. O, tez-tez oxuyur, arvadının natamam cümleleri esasında her şeyi gözleri önünde canlandırırdı. «İcmalar palatasında nahar etdik… Lavqrovuzgilde tenteneli ziyafetde olduq. Xanım Lavqrovuz menden Gilbertin arvadı olmağın mesuliyyetini derk edib-etmediyimi soruşdu.» O daha bir cildi eline götürdü. İller keçir ve iş onu daha çox celb edirdi. Arvadı ise, elbette, evde qalmağa daha çox üstünlük verirdi… Uşaqlarının olmamasını deyesen arvadı özüne derd edibmiş. «Gilbertin oğlu olmasını çox isterdim!» - o oxudu. Amma o özü nedense buna göre heç vaxt fikir elememişdi. Heyat onun üçün bunsuz da dolu ve dolğun idi. O il Gilberte hökumetde ilk defe olaraq vezife vermişdiler. Bu, kiçik vezife olsa da, Anjela gündeliyine bele yazmışdı: «Men onun baş nazir olacağına tamamile eminem!» İşler başqa cür getseydi ve o, baş nazir olsaydı, göresen, ne olacaqdı. O, oxumağı dayandırıb, ne ola bileceyi barede düşündü. Siyaset lotereyadır, o düşündü, qumar oyunudur, ancaq onunçün bu oyun hele başa çatmayıb, hele cemi elli yaşı var! Arvadının heyatının esas hissesini teşkil eden ehemiyyetsiz, xoşbext xırdalıqlarla dolu diger sehifeleri de süretle oxudu.

Yeni cildi götürdü. Yene bextebext açdı. «Men nece de qorxağam! Yene fürseti elden verdim. Düşündüm ki, meşğul olduğu zaman öz işlerimle ona mane olmaq eqoistilikdir. Amma axşamları nadir hallarda birlikde keçiririk». Neyi deyir göresen? He-e bu da izahı, söhbet onun İst-Enddeki işinden gedir. «Men özümde cesaret tapıb, Gilbertle danışa bildim. O nece de mehriban ve başa düşendir». Bu söhbet Gilbertin yadındaydı. Arvadı özünü avara, vecsiz biri kimi hiss etdiyini demişdi. İsteyirdi onun da bir işi olsun, insanlara fayda versin. Bu sözleri deyerken bax bu kresloda oturmuşdu, ele mehribancasına utanaraq qızardı ki. O vaxt arvadını yüngülvari lağa da qoydu. Evde iş azlığıdır beyem, hele erinin qayğısına

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 8 >>