Şeqqül-qemer (ereb dilinden tercümesi “Ayın bölünmesi”) Hezret Mühemmed Peyğemberin (s) göstermiş olduğu bir möcüzenin adıdır.

“El-Mizan” tefsirinde yazılıb ki, hadise hicretden 5 il evvel zilhicce ayının 14-de Mekkede baş vermişdir (hadisenin baş verdiyi tarix barede başqa melumatlar da mövcuddur).

Revayete göre, bir gün müşrikler Hezret Mühemmedden (s) teleb etdiler ki, sözlerinin doğruluğunu sübuta yetirmek üçün onlara möcüze göstersin. Peyğember hansı möcüzeni görmek istediklerini soruşanda dediler ki, bizim üçün semadakı Ayı iki yere böl. Allahın Resulu dua etdikden sonra barmağı ile Aya işare etdi. Allahın emri ile Ay iki yere parçalandı, yarısı şerqe, yarısı da qerbe çekildi. Bir az sonra bunlar yaxınlaşıb bitişdiler, Ay yene evvelki kimi bütöv oldu.

Şeqqül-qemer hadisesi Hezret Mühemmed Peyğemberin (s) en meşhur möcüzelerinden sayılır. Abdullah ibn Abbas, Enes ibn Malik, Abdullah ibn Mesud, Hüzeyfe ibn Yeman, Abdullah ibn Ömer ve başqa sehabelere istinaden revayet edilen hedislerde ehvalat etraflı şekilde tesvir olunub.

Şeqqül-qemer hadisesinin Quranda sübutunu axtaranlar Qemer suresinin ilk ayelerini misal getirirler: “Saat yaxınlaşdı ve Ay parçalandı. Eger müşrikler bir möcüze görseler, üz dönderib: “Bu, davam eden bir sehrdir!” – deyerler”. Bununla bele, ayenin qiyamet gününe, yoxsa şeqqül-qemer hadisesine aid olması tefsirçiler arasında mübahise obyektine çevrilib. “Saat yaxınlaşdı” ifadesinde qiyamete işare olunduğunu söylemek mentiqe daha uyğun görünür. Amma müşriklerin möcüze müqabilinde söylediklerinden söhbet açan aye şeqqül-qemer hadisesini daha çox xatırladır.

Müselman alimlerin ekseriyyeti şeqqül-qemer möcüzesinin heqiqetini tesdiq etmişler. Hetta Ibn Kesir, Imam Fexr Razi, Ellame Tebrisi, Ellame Tebatebai, Seid Buti ve başqaları şeqqül-qemer hadisesinin icma halında qebul edildiyini ve bu mövzuda hedislerin tevatür heddinde olduğunu yazmışlar. Lakin bunu optik illüziya sayanlar da olub (Hesen Besri, Şah Veliyullah Dehlevi, bezi

[1] 2 >>