var-dövlet sahibi olur. Bir müddetden sonra hecc ziyaretine getmek fikrine düşür. Niyyetini anasına deyende anası ona meslehet görür ki, vaxtile aldığı min dirhemi sahibine qaytarıb halallıq istesin, sonra hecce getsin. Ebdürrehman ele de edir. Pulu sahibine qaytarır. Hemin adam öz pulunun geri qayıtmasına çox sevinir ve dürüstlüyüne göre Ebdürrehmana teşekkür edir.

Ebdürrehman hecc zamanı Mekkede Imam Sadiqin (e) hüzuruna gelir. Camaat dağılışandan sonra Imamla Ebdürrehman teklkde söhbet edirler. Imam Sadiq (e) Ebdürrehmanın atasını tanıyırmış, onun vefat etdiyini eşidende kederlenir ve merhumun ruhuna rehmet dileyir. Sonra Ebdürrehmandan soruşur ki, atası onun üçün miras qoyubmu? Ebdürrehman “yox” deyende Imam maraqlanır ki, bes, hansı pulla hecce gelmisen? Ebdürrehman ehvalatı o hezrete danışır: “Atamın dostlarından biri mene min dirhem pul emanet verdi ki, istifade edim, imkanım artandan sonra ona qaytarım”. Imam Sadiq (e) onun sözünü bitirmesini gözlemeden soruşur: “O pulu neyledin?”. Ebdürrehman: “Sahibine qaytardım”. Imam onun emanete sedaqetinden çox memnun qalır, sonra buyurur: “Isteyirsenmi sene faydalı bir nesihet edim? Hemişe doğru danış ve emaneti qoru. Eger bele etsen, o qeder varlanarsan ki, sanki her kesin servetine şeriksen ve onda payın var”.

Ebdürrehman sonralar xatırlayırdı ki, Imamın bu nesihetine hemişe emel etmeye çalışırdım. Neticede o qeder varlandım ki, her il üç yüz min dirhem zekat ödeyirdim.

Emaneti qorumaq ve sahibine çatdırmaq, ona xeyanet etmemek Islamda en çox tekid edilen meselelerden biridir (bax: Nisa, 58). Hetta Imam Sadiq (e) tövsiye edirdi ki, insana qiymet vererken, rükusunun ve secdesinin uzunluğuna yox, dilinin doğruluğuna ve emanete sedaqetine fikir versinler. Qiyamet gününde sırat körpüsünden keçen her kesin veziyyeti emanete sedaqetinden ve qohumlarla münasibetinden asılı olacaq.

<< 1 [2]