soruşdu: “Ey Peyğemberin balası! Bes deyirdin ki, uzaq sefere çıxacaqçan. Ne oldu, heç yere getmedin ki”. Imam Zeynül-abidin (e) buyurdu: “Men axiret seferini nezerde tutmuşdum. Kisenin içinde ac ve kasıb adamlar üçün yemek aparırdım. Bil ki, günahlardan uzaq olmaqla ve yaxşılıq etmekle ölüm üçün tedarük görmek olar”.

Bu dünyada etdiyimiz her bir xeyir emel, verdiyimiz sedeqe, dediyimiz xoş söz axiret aleminde savab şeklinde bize qayıdacaq. Biz bu yaxşılıqları sanki bankda emanet kimi qoymuş oluruq. Özü de bu ele bir bankdır ki, heç zaman müflis omaz, emanetleri zay etmez ve öz müşterilerini aldatmaz. Mehşerde Allahın edalet mehkemesinde emellerimiz mizan-terezide ölçülerken günahlarımızın çoxluğu bizi teşvişe salar, terezinin xeyir emeller qoyulan gözünün dolmasını arzulayarıq. Bu vaxt etdiyimiz yaxşılıqlar savab şeklinde bize qaytarılar. Kasıba ehsan etdiyimiz yemek, borcluya bağışladığımız pul, yetime gösterdiyimiz nevaziş, xesteye etdiyimiz qulluq, derdliye verdiyimiz teselli hesaba alınar, terezinin savab gözü ağırlaşar.

Imam Zeynül-abidinin (e) yuxarıdkı hereketi Hezret Mühemmed Peyğemberin (s) buyurduğu bir kelamla üst-üste düşür. Deyirler ki, bir nefer Peyğemberden soruşdu: “Men niye ölümden qorxuram?”. Peyğember onun sualını sualla qarşıladı: “Servetin varmı?”. O adam dedi: “Var”. Peyğember yene soruşdu: “Servetini özünden qabaq o biri dünyaya göndermisenmi?”. Hemin adam: “Yox” dedi. Hezret buyurdu: “Ele buna göre ölümden qorxursan”. Yeni eger var-dövletinden ehsan edib savab qazansaydın, arxayın olardın ki, qiyametde bunlar senin dadına çatacaq; o halda ölümden qorxmazdın. Indi ise bilirsen ki, heç kime yaxşılıq etmediyin üçün sene savab verilmeyecek. Eksine, var-dövletini nece qazandığına ve nece xerclediyine göre seni ciddi sorğu-suala tutacaqlar, her haram qepiyin evezinde sene ceza verecekler.

<< 1 [2]