qışqırıqlardan ve feryadlardan onun öldüyünü öyrendiler. Allahın qullarının en şereflisinin axiret seferine çıxmış olması, üreklerin yuvalarından çıxacaqmış kimi çarpmalarına getirib çıxaran bir şok tesiri meydana getirdi. Peyğemberimizin vefatı, ateşin quru otlar arasında yayılmasına benzeyen bir süretle Medine xalqı arasında yarıldı. İnsanlar hüznden özlerini itirme merhelesine girdiler. Halbuki Peyğemberimiz bu acı/ağrılı hadisenin daha evvel zeminini hazırlamış, şexsen özü ölüme yaxın olduğunu bir neçe defe xeber vermiş, ümmete vekili ve özünden sonrakı xelifesi olan Ebu Talib oğulu Eliye lazım olan itaeti göstermesini vesiyyet etmişdi. Onun vefatı Müselmanların vicdanlarını sarsıdan ağır bir zerbe oldu. Medine şeheri, xalqı ile birlikde heyecan qasırğasına tutuldu. Bu sırada Hattap oğulu Ömerin söylediyi bir söz qarşısında Peyğemberimizin evi qarşısında toplanan insanların qarışıqlığı dözerek artdı. Ömer, her kesi qılıncı ile hedeleyerek bele deyirdi: "Bezi münafiqler Peyğemberimizin öldüyünü iddia edirler. Vallah, o ölmedi. Lakin İmran oğulu Musa nece Rebbine getdise o da Rebbine getdi."[4]

Herçend Musa Peyğemberin (e.s) ölümü ile Peyğemberimizin (s.e.e) vefatı arasında benzerlik yox idi; lakin Ömerin daha sonra sergilediyi tutumlar, belke de onun bu müqayise etmede ne üçün israr etdiyi sualı üzerindeki perdeni qaldırar. Çünki bu sözü qeti o da duy/eşitmişdi Peyğemberin özünden: "Elinin mene qarşı olan mövqesini, Harunun Musaya qarşı olan mövqesi kimidir."

Ardından Ebubekr ve Ömer bezi yoldaşları ile birlikde, Peyğemberimizin vefatı sonrasında yerine kimin xelife olacağı mövzusunda fövqelade bir yığıncaq üçün derhal Saideoğullarına aid kölgeliye getdiler. Bele bir yığıncağa qatılmağa xerclerken, Ebu Talib oğulu Elinin xelife olaraq teyin edilmiş olduğunu ve özlerinin de ona beyet etdiklerini unutmuş göründükleri kimi, ayrıca Peyğemberimizin hele soyumamış yatan ölü bedenine hörmetsizlik sayılan bir davranış sergileyirdiler.

Ebu Talib oğulu Eli ile

<< 1 ... 4 5 [6] 7 8 >>