inkişaf etdirme yolunda ümmeti arasında keçirdiyi son il oldu.

Lider Peyğemberimiz İslam dövletinin temellerini güclendirdikden sonra Hicri on birinci ilin sefer ayının iyirmi sekkizinci günü vefat etdi. Peyğemberimiz bu temellerin güclendirilmesini, yerini al/götürecek olan ve addımlarını izleyecek olan günahsız imamlar liderliyini teyin ederek reallaşdırdı. Bu günahsız liderlik Ebu Talib oğulu Elinin (e.s) şexsinde temsil edilecekdi. O kamil insan ki Peyğemberimiz, onu doğulduğu günden etibaren öz keremli elleri ile böyüdüb öyretdi ve heyatı boyunca onu gözel şekilde güddü. İmam Eli (e.s) de, İslamın bütün deyerlerini düşüncesinde, davranışlarında ve exlaqında konkretleşdirdi. Peyğemberimizin (s.e.e) emrlerine ve qadağanlarına uymada en yüksek nümunesini meydana getirdi. O bu xüsusiyyeti ile böyük velayet, nebevi qeyyumluq ve ilahi xelifelik payesine layiq idi. Çünki İslami missiyanın, ilahi inqilabın ve nebevi dövletin, onun quruluşundakı derinliklerinin varlığı, Peyğemberimizin uca Allahın emri ile heyat sehnesinden çekildikden sonra onu Peyğemberimize ilk vekili olmağa namized etmişdi.

Nehayet uca Peyğemberimiz, içinde olduğu şertlerin çetinliyine baxmayaraq İmam Elini Müselmanlara hidayet rehberi ve lider teyin ederek, missiyasını eşitdirmeyi tamamladıqdan sonra Rebbinin çağırışının gereyine peyk. Peyğemberimiz belece Allaha itaatkarlığın ve O’nun emrlerine uymanın en üstün nümunesi oldu. Çünki Allahın emrini en gözel şekilde Müselmanlara çatdırdı ve Vida Heccini en teeccüblü şerhlerle nöqteledi.

<< 1 ... 4 5 [6]