rehmetden meyus!” yazılmış halda mehşur
olar.
Agah olun! Her kim Ali-Mehemmedle düşmençilik edib ölse kafirdir.
Agah olun! Her kim Ali-Mehemmede qarşı kinli olsa behiştin iyini bele
hiss etmeyecek.”
Bu revayetlerin hamısını “Tefsiri-Keşşafın” müellifi neql
etmişdir.
Men (Fexr Razi) ise deyirem: “Ali-Mehemmed” Peyğember (s) ile
rabiteleri daha sıx ve möhkem olan şexslerdir. Sözsüz ki, Eli,
Fatime, Hesen ve Hüseynin başqalarına nisbeten daha çox o Hezretle
rabiteleri ve bağlılıqları var idi. Bunun inkar olunmaz bir heqiqet
olması bütün müselmanlar terefinden qebul olunmuşdur. Demeli,
Ali-Mehemmed adlarını zikr etdyimiz şexslerdir. Lakin bezilerinin
fikrince ayede zikr olunmuş (“El-qurba” - en yaxınlar) dan meqsed
“qohum-eqraba” ve bezilerinin nezerince “ümmet”dir. Yene de
her iki halda onlar (Eli, Fatime, Hesen ve Hüseyn) Ali-Mehemmedden
sayılacaq. Belelikle Eli, Fatime, Hesen ve Hüseynin Ali-Mehemmed
olması haqda heç bir şekk-şübhe yoxdur. Amma bunlardan başqalarının
Ali-Mehemmed olub-olmaması haqda müxtelif fikirler vardır.
...Ümumiyyetle bir çox delillere esasen “meveddet” ayesi Eli,
Fatime, Hesen ve Hüseyn haqqında nazil olmuşdur.” (Fexr Razi,
«Tefsiri-kebir», Şura suresi, 23-cü ayenin tefsirinde.)
Hemçinin Teberi İbn Abbasdan neql edir ki, “meveddet” ayesi nazil
olduqdan sonra, müselmanlar Peyğemberin etrafına cemleşib soruşdular:
“Ey Allahın resulu, bize mehebbet ve sevgisi vacib olan yaxınlarından
meqsed kimlerdir? Hezret Mehemmed (s) onların cavabında buyurdu:
“Eli, Fatime ve iki oğlanları Hesen ve Hüseyn” («Zexairül-üqba fi
menaqibi zevil-qürba» seh. 25; «Möcemi-kebir» c. 1, seh. 125; Heysemi,
«Mecmeüz-zevaid», c. 2, seh. 25; İbn Cebbar Maliki,
«El-füsulül-mühimme», seh. 29; Qürtubi,
«El-camiül-ehkamul-Qur`an», c. 16, seh. 21 ve sair...)
Tebiidir ki, Ali-Mehemmede (e) heqiqi mehebbet o zaman olar ki, onların
buyurduqlarına itaet olunsun. Çünki, itaetsiz mehebbet Qur`an ve
Peyğemberin mentiqi ile heç

<< 1 ... 3 4 [5] 6 7 ... 9 >>