qarşı qısqanc idi. Dimeşq şeherinde ehalinin Hezret Eliye (e) qarşı kin-küduretini müşahide eden Nesai özünün meşhur “Xesaisu Emirül-möminin” (Emirül-mömininin xüsusiyyetleri) kitabını qeleme alır. Bu kitab Hezret Elinin (e) feziletleri barede 194 hedisden ibaretdir. Deyilenlere göre, dimeşqliler bundan sonra Müaviyyenin feziletleri barede de hedisler söylemesini ondan teleb edirler. Nesai ise cesaretle onlara cavab verir: “Müaviyye haqqında Peyğemberin: “Allah onun qarnını doyuzdurmasın” hedisinden savayı ne ise buyurduğundan xeberim yoxdur”.

Nesainin işare etdiyi bu hedisi Müslim öz Sehihinde qeyd edib. Abdullah ibn Abbas bir gün küçede uşaqlarla oynayırdı. (Abdullah ibn Abbas hicretden bir neçe il evvel, müselmanlar Şibi-Ebu Talibde mühasirede olduqları vaxt doğulmuşdu ve bu hadise baş veren zaman uşaq idi). Allahın Resulu geldi, eli ile onun çiynine toxunub buyurdu: “Get, Müaviyeni yanıma çağır». Abdullah gedib Peyğemberin çağırışını Müaviyeye çatdırır. Bu vaxt Müaviye süfre arxasında yemek yeyirmiş. Abdullaha deyir ki, yemeyimi qurtarıb gelerem. Abdullah qayıdıb cavabı Peyğembere çatdırır. Peyğember onu ikinci defe gönderir. Abdullah eyni cavabla qayıdır. Onda Peyğember Müaviyenin baresinde bele bed-dua edir: “Allah onun qarnını doyuzdurmasın” (Sehihü Müslim, Kitabül-birr, 25-ci bab, hedis 6628). Meşhur tarixçi Ibn Kesir yazır ki, Müaviye Dimeşqde hakimiyyet sürerken günde yeddi cür et xöreyi, halva ve meyve yeyir, axırda deyrdi: “Vallahi, doymadım. Bu qeder nemet ola-ola qarnımı doyuzdurmağa aciz qalmışam” (Ibn Kesir. El-Bidayetü ven-nihaye, XI, 401-402).

Belke de ele bu ehvalata esaslanaraq, Buxari, Müslim ve Nesainin ustadı olan Ishaq ibn Rahiveyh deyirmiş: “Müaviyenin feziletleri haqqında heç bir sehih melumat yoxdur” (Ibn Hecer. Fethül-bari, VII, 129). Imam Buxari de ehtimal ki, bu fikirde imiş. Çünki o öz Sehihinde ekser sehabeler haqqında babları “filankesin menaqibi” (yeni filankesin feziletleri) adlandırdığı halda, Müaviyeye növbe çatanda bu

<< 1 [2] 3 >>