müqayise etsek, “sünnetim” ifadesi işlenmiş variantların xeyli az olduğunu görerik. Hedisin bu formada teqdim olunduğu menbelerden az-çox etibarlısı Hakim Nişaburinin “el-Müstedrekü eles-Sehiheyn” kitabıdır. Yuxarıda qeyd etdiyimiz kimi, bu eserde “seqeleyn” hedisi mehz “itretim ve Ehli-beytim” sözleri ile en azı 3 defe verilib (4640, 4641 ve 4774-cü hedisler). Lakin kitabın 1-ci cildinde müellif bu hedisi “sünnetim” ifadesi ile de iki defe teqdim edib.

Hakim Nişaburi özü hedisin “sünnetim” variantını verdikden sonra onu “itretim” variantı ile müqayise edir ve bu neticeye gelir: “Bu xütbede sünnete sarılmağm xatırlanması ğerib revayetdir (yeni hedisin bu forması yalnız bir revayet zenciri ile neql edilir ve sair senedlerle uyğun gelmir)” (el-Müstedrekü eles-Sehiheyn, I, 161 (318-ci hedis).

“El-Müstedrekü eles-Sehiheyn”de “sünnetim” şeklinde verilmiş hedislerin her ikisi ele ehli-sünnenin öz hedis üsulu qaydalarına göre zeif ve etibarsızdır. Bele ki, birinci hedisin sened silsilesinde yer tutan Ebu Üveys ve onun oğlu İsmail rical alimleri terefınden beyenilmir. İmam Nesai, İbn Hecer Esqelani, Darqutni, Yehya ibn Müin, İbn Ebu Hatem Razi, İbn Ediyy Cürcani onları etibarsız ravi kimi deyerlendiribler.

İkinci hedisin senedine gelince, onun da revayetçilerinden biri - Salih ibn Musa ehli-sünnenin hedis alimleri (Buxari, Nesai, İbn Hibban, Ebu Nüeym, Razi, Mizzi, Esqelani, Zehebi ve b.) terefinden tenqid ateşine tutulub. Maraqhdır ki, görkemli ehli-sünne alimi Zehebi «Mizanül-etidal» kitabında Salih ibn Musanın baresinde özünden evvelki alimlerin tenqidi fıkirlerini qeyd etdikden sonra bu ravinin qeyri-möteber hedislerinden bezi nümuneler getirir ki, bunlardan biri de “seqeleyn” hedisinin “sünnetim” variantıdır (Zehebi. Mizanül-etidal, II, 302).

“Seqeleyn” hedisinin “sünnetim” kelmesi ile xatırlandığı menbelerden biri de maliki mezhebinin banisi Malik ibn Enesin “el-Müvetta” kitabıdır. Lakin bu kitabdakı bütün hedisler kimi, bu hedis de Peyğembere qederki

<< 1 2 [3] 4 >>