müasirleri arasında istedadı ile xüsusi seçilirdi. Hetta onu Hezret Mühemmed Peyğemberin (s) zamanında yaşamış ve o hezretin şairi kimi tanınmış Hessan ibn Sabitle müqayise ederek “Hessani-sani” (ikinci Hessan) adlandırırdılar. Ferezdeq öz şeirlerinde nadir ereb kelmelerini bol-bol, amma yerinde işledirdi. Buna göre deyirler ki, eger Ferezdeq olmasaydı, ereb dilindeki sözlerin üçden-bir hissesi unudulardı.

Atası kimi Ferezdeq de Ehli-beyt terefdarı idi ve bu sevgisini izhar etmekden qorxmurdu. Müasiri olan iki meşhur şairle – Cerir ve Extelle deyişirdi. Xüsusile, Ferezdeqle Ceririn bir-birine yazdıqları hecvler (tenqidi şeirler) tarixde meşhurdur. Bu iki şairin bir-biri ile yola getmemelerinin bir sebebi de mehz Ehli-beyte münasibete göre idi. Bele ki, Cerir Emevi sarayına yaxın bir şair kimi tanınırdı, xelifelere ve eyanlara medhiyyeler yazırdı. Ferezdeq ise imamlara yaxın olduğu üçün Emevi sülalesine qarşı müxalifet mövqeyi tutmuşdu. Amma çox maraqlıdır ki, aralarındakı düşmençiliye baxmayaraq, Ferezdeqle Cerir eyni ilde vefat etmişdiler.

Bir il Ferezdeq hecc ziyaretine gedir. Hemin il Emevi xelifesi Ebdülmelikin oğlu, veliehd Hişam da hecce gelmişdi. Hişam ne qeder Kebeye yaxınlaşıb qara daşı öpmeye çalışırsa da, camaatın izdihamı ona imkan vermir. Axırda o, bir kenara çekilib aranın sengimesini gözleyir. Bu zaman görürler ki, Imam Zeynül-abidin (e) Kebeye yaxınlaşır. Camaat o hezreti gören kimi ehtiramla kenara çekilib yol verirler. Imam rahatca tevafı yerine yetirir, qara daşa yaxınlaşıb onu öpür. Hişamın yanında olanlardan biri Imamı tanımadığı üçün soruşur: “Bu kimdir ki, ona sizden artıq hörmet edirler?”. Qezebinden özüne yer tapmayan Hişam bu adamı tanımadığını söyleyir. Bu zaman Ferezdeq de Hişamın yaxınlığında durubmuş. Onun sözlerini eşidende özünü saxlaya bilmir, Imama qarşı bu sayğısızlığa cavab olaraq, bedaheten 41 beytden ibaret bir qeside söyleyir. Ferezdeq bu qesidede Imam Zeynül-abidini (e) en gözel ifdalerle vesf ederek, Onun öz

<< 1 [2] 3 4 >>