Biz bir çox uşaqların uşaqlıq çağlarında oğurluq etmeleri ile tez-tez rastlaşırıq. Amma eger uşaq en azından ayda bir defe, yaxud daha çox oğurluq ederse, demek hemin uşaq problemli uşaqdır. Sözsüz ki, oğurluq xoşa gelmez bir emeldir. Odur ki, böyükler uşağı bu emelden yayındırmağa çalışmalıdırlar. Bezen hetta onların her növ maddi ehtiyaclarının ödenmesine baxmayaraq, uşaqların bu emele el atmasının şahidi oluruq. Bu emel bezen onları o qeder narahat edir ki, bir çox xeyirxah işleri görmekde onların qarşısını alır. Oğurluq sözünün menasını tam olaraq derk etmeyen uşaq bu emelin yanlış bir iş olduğunu anlamır.
İki yaşlı uşağın düzlük ve doğruluq kimi meselelerin menasını anlamaması, bacı ve qardaşlarının icazesi olmadan onların oyuncaqlarını götürmesi tebii bir haldır. Amma hemin uşaq on yaşındayken sinif yoldaşlarının eşyalarını icazesiz olaraq götürürse, bu onun oğurluqda ittiham olunmasıyla neticelenecekdir. Bu yaşda olan uşaq neyin doğru ve neyin yanlış olmasını artıq anlamalıdır.
Uşaqların davranışına nezaret ederken onların bezi emellerine diqqet edilmelidir:
• İcazesiz olaraq neyise götürende;
• Sizin çantanızdan pullar yox olduqda;
• Kimse onun oğurluq etdiyini size dedikde;
• Eve elinde teze bir şey getirerek onu tapdığını, yaxud da kiminse ona hediyye etdiyini söyleyende.
Burada bir meseleni de yadda saxlamaq lazımdır, o da budur ki, uşağa oğurluq etdiyini isbat etmeye çalışmayın. Çünki bu reftarla ola bilsin ki, onu görmediyi işe göre tenbeh etmiş olarsınız. Uşağın bu hadiseden alacağı ders ise bu olmalıdır ki, oğurluq baş vere bileceyi her bir durumdan uzaq olsun. Bu kimi hallarda diqqet yetirilesi esas meselelerden biri de oğurluğun ne meqsedle baş vermesidir. Valideyn ve terbiyeçiler uşaqlarının bu işe hansı sebebden el atdıqlarını araşdırmalıdırlar.