nümayendeleri, hem de “smertnik”lerin özleri güllelenmeni bele bir qanuni sözle adlandırırdılar. İcra... (Mehkumlar rus dilinde “ispolneniye” sözünden istifade edibler - M.T.).
İlin her rübünde bir defe - ali hakimiyyet orqanları efv erizelerine baxıb ekseriyyetini redd etdikden sonra güllelenmeler seriyası başlayırdı. Edamlar adeten, şenbe ve bazar günleri icra edilirdi ve buna göre de hemin günlerde korpusda ağır, texminen sözün tam menasında “qebir sükutu” hökm sürürdü. Mehkumlar dehlizde addım seslerini diqqetle izleyerek icraçıların gelişini gözleyirdiler. İlk üç ay erzinde efv senedleri instansiyaları dolaşınca xüsusi narahatlığa esas yox idi. Amma bu müddet başa çatandan sonra hamı heyecanlanırdı. Xüsusen de güllelenmeni gözleye-gözleye 6-9 ay erzinde bu korpusda oturanlar daha çox narahat olurdular - efv erizesine orta baxılma müddeti bu qeder idi. Evvelceden heç kime edamla bağlı xeberdarlıq edilmirdi, amma illerden beri işlenib hazırlanaraq “smertnik”ler terefinden nesilden nesile ötürülen zahiri elametler mövcud idi. Bele ki, evvelce korpusun kiçik heyetine daxil olan maşının - “meyitdaşıyan”ın sesi eşidilirdi. Sonradan edam olunanlarınn cesedlerini bu maşınla aparırdılar. İcraçıların şexsiyyeti hetta türme emekdaşlarından da gizli saxlanırdı. Bunlar bir zabitin rehberliyi altında hansısa emekdaşlardan ibaret 10 neferlik qrup olurdu. 1970-ci illerde güllelenme komandasına türme reisinin özü başçılıq edirdi. Güllelenmelere göre rehberliye ve güllelenme komandasına mükafat ödenilirdi - rübde bir defe qrup üzvlerinin her birine 100 rubl, birbaşa icraçılara ise 150 rubl mükafat verilirdi. Stressi araqla götürürdüler ki, bu da telimatla nezerde tutlurdu. Her bir hökmün icrasına göre 250 qram spirt verilirdi... İcraçılar, adeten, öz pulları ile eyyaşlıq edirdiler ve bu pullarla öz ailelerini dolandırmaqdan da iyrenmirdiler ve bu ailelerde heç kimin ağlına da gelmirdi ki, ailenin başçısı nece bir işle meşğuldur. Rehberlik ise mövhumata qapılaraq hesab edirdi

<< 1 2 [3] 4 5 >>