Saytın Ən varlısı ol : Kamal48 - 10 manat
Sayta Daxil Olun!
Mövzu: weirler ve romantikadan . soyuw yazan ozunu tanimir
BaKiNsKiY XuLiQaN [Off] (07.05.2015 / 13:35)
indiki zemanede kiwi yoxdu diyen qizlar atalarina mama deyirler yeqin. !Bunları səni tanıyandan sonra öyrəndim...
Çox danışardım,deyib gülərdim...Həyat
mənimçün sevimli və şən idi...
Səni tanıyana qədər...!
Səni tanıyandan sonra lal olmaq istədim...Səni
tanıyandan sonra dilim söz tutmadı...Kəlmələr
ağzımda böyük bir daş parçası olub şişdi...
Mümkünat və imkansızlığı eyni anda yaşamq
nədir bilməzdim...Həyatda mənimçün ölümdən
başqa hər şeyin çarəsi var idi...İstəsəm tək
başına dünyanı fəth edər,dağ üstünə dağ
qoyardım...Hər kəsdən güclü,hər kəsdən qüvvətli
idim...
Səni tanıyana qədər...!
Səni tanıyandan sonra qollarım yanıma
düşdü...Taqətim kəsildi,dizlərim büküldü...,kiçik
və cılız bir uşağa döndüm...Əlindən bir iş
gəlməyən topal bir qocaya çevrildim...
Gecələrim rəngarəng,sakit və rahat idi...Hər gün
bir xəyal qurar,və hər səhər o xəyalımın
sərxoşluğuyla oyanardım...
Sabahlarıma gün doğardı,gecələrimi ay-ulduz
bəzərdi...Mən var idim,bir də bütün dünya...
Səni tanıyana qədər...!
Gecələrim yuxusuz,tənha və səssiz...Yuxularımın
yerində qarma-qarışıq kabuslar və bunların
şəkilləndiyi qan sızmış gözlərim var...
Xəyallarım bayquşların məskəni,sərxoşluğum
şərab sərxoşluğu...Sabahlarıma zülmət qaranlıq
doğdu,gecələrimi isə bir cüt qara göz bəzədi...
Kitablarım var idi,oxuduqca bir dünyadan bir
dünyaya qonduğum...,hər səhvəsində ümid
tapdığım,hər qəhrəmanında öz əksimi gördüyüm
kitablarım...
Şəkillərim var idi,təbəssüm etdiyim,dostlarımla
əyləndiyim...Ömrümün kadrlarını hopdurduğum
şəkillərim...
Səni tanıyana qədər...!
İndi kitablarımın səhvələrində deyil bir dünya,bir
qarış torpaq belə tapa bilmirəm,dizlərimi büküb
oturmağa...Qəhrəmanlarım adiləşib,acizləşib...
Şəkillərim xəzan kimi saralıb,gülüşlərim donub
üzümdə...
Dostlarım yox olub,tanışlarım itkin
düşüb...Bütün həyatım donub şəkillərdə...
Göz yaşlarım var idi,sevinc göz yaşlarım...Hər
damlasında gül bitirdiyim...
Öpüşlərim var idi,neçə-neçə qəlbi fəth
etdiyim,isti və həyəcanlı...
Yerişim var idi,qəlbləri riqqətə
gətirdiyim...
Duruşum var idi,ürəklərə köz salan...
Səni tanıyana qədər...!
Göz yaşlarım quruyub,səhrada suya möhtac
qalan torpaq kimi...Artıq gül yox,qanqal
bitirirəm...
Dodaqlarım cadar-cadar
olub,çatlayıb...şaxtadan donmuş yer kimi,soyuq
və sönük...
Belim bükülüb,ayaqlarım bədənimi daşımaq
istəmir...
Bir zamanlar alqışlanan,indi qarğışlanan
olmuşam...
Bir qəlbim,bir ruhum,bir də mən var
idim...Sevərdi qəlbim dəlicəsinə,uçardı ruhum
yasaq nədir bilmədən...
Mən var idim,bütün bunlarla fəxr edən...
Var idim...!
Səni tanıyana qədər...!
Səni tanıyana qədər...!
Onlayn Tanışlıq: 3421 / 1392