Ardarazli [Off] (14.04.2016 / 08:10)
Biri vardı, biri yoxdu. İt və Qurd adlı iki qardaş vardı.
Bir gün qardaşlar dağ yamacı boyunca səpələnmiş qoyun sürüsünə rast gəldilər. Sevincdən və yırtıcılıq ehtirasından onların gözləri par-par parıldadı, İt qabaq tərəfdən, Qurd isə arxa tərəfdən sürüyə hücum edib, bir qoyunu çox asanca tutub parçaladılar. Qoyun ovu onların bərk xoşuna gəldi, çünki həm az qüvvə sərf etmişdilər, həm də qoyun əti dadlı idi.
Beləcə, qardaşlar sürüyə dadandılar nə dadandılar. Artıq bir müddət sonra qoyun ovu onlar üçün həm də əyləncəyə çevrildi; yediklərini yeyirdilər, doyandan sonra beş-altı qoyunu da boğazlayıb öldürürdülər. Qardaşlar harınlaşıb tənbəlləşdilər və bu qərara gəldilər ki, qoyunu hər dəfə biri o biri üçün ovlayıb gətirsin.
Bu yandan da Çoban baxıb gördü ki, bir tədbir görməsə, İtlə Qurd sürünün axırına çıxacaq.
Xeyli baş sınıdırb çarə tapdı.
Bir gecə ovlamaq növbəsi Qurda düşmüşdü, elə sürüyə təzəcə hücum etmişdi ki, hardansa Çobanın səsini eşitdi:
– Ehey, Qurd, bir əl saxla, gör sənə nə deyirəm!
Qurd duruxub hücumu dayandırdı.
Çoban araya düşən sükutdan başa düşdü ki, Qurd onu dinləyir.
– Mənim sənə yaxşı bir təklifim var.
Bu gedişlə siz mənim sürümün kökünü kəsəcəksiniz. Bir azdan sizin də əliniz boşda qalacaq, mənim də. Amma dediklərimə qulaq assan, sənə də xeyir olar, mənə də.
Qurd gördü Çoban düz deyir, bu minvalla doğrudan da sürüdən əsər-əlamət qalmayacaq, onlar da belə rahat və dadlı ovdan tezliklə məhrum olacaqlar. Ona görə də, soruşdu:
– O nə təklifdi elə?
Çoban tezcə dedi:
– O avara qardaşından aralan, bu sürünü də verim sənə. Ürəyin qoyun istəyəndə, zəhmət çəkmə, de gətirim, özüm sənə qulluq eləyim, mənə də sürünün südündən, pendirindən, yunundan, bir şey düşsə bəsimdi. Amma gərək əsl sahib kimi həmişə sürünün yanında olasan, onu qoruyasan.
Qurd əvvəl bu cazibədar təklifi, sonra öz azadlığını və qardaşı İti düşündü. Ancaq bir qarın qoyundan və ümumiyyətlə qoyunlardan ötrü öz qurd azadlığından əl çəkmək, bir də qardaşı İti atıb Çobanı tutmaq ona qeyri-mümkün göründü. Və Çobana rədd cavabı verdi.
Sabahı gün qoyun ovu İtin növbəsiydi.
Çoban eyni sözləri İtə də dedi.
Eşitdikləri İtin ağzını sulandırdı, o boyda sürüyə sahib ola biləcəyi fikri onun başını dumanlandırdı. Heç düşünmədən quyruğunu bulaya-bulaya Çobanın yanına qaçdı.
Qurd səhərəcən İti gözlədi, qardaşından xəbər-ətər çıxmadı. Axırda başa düşdü ki, İt həm öz azadlığına, həm də qardaşına xəyanət edib. Gözü qızmış Qurd sürüyə hücum edəndə qarşısında “sürünün yeni sahibini” – İti gördü. İtlə Qurd xeyli boğuşdular, axırda ikisi də yaralanıb bir-brindən uzaqlaşdılar.
Çoban canıyananlıqla İtin yaralarına məlhəm qoydu, kök bir qoyunu da kəsib ona yedirtdi.
Günlər keçdikcə Çoban İtin ət payını azaltmağa başladı; “Onsuz da sürünün sahibi sənsən, qənaət eləsən, sürünün sayı artacaq.”
Daha sonra Çoban İtin ət payını da kəsib sür-sümüyə keçdi, lap axırda isə İti yala öyrəşdirdi.
İt də sürünü qardaşı Qurddan qoruya-qoruya onu “sürü sahibi” eləmiş Çobana o qədər minnətdar idi ki, Çoban ona sümük də versə, yal da versə, hətta heç nə verməsə də, onun böyründən heç vaxt əl çəkmədi.